Büyük resme baktığımızda mutluluğun küçük şeylerde saklı olduğunu görüyoruz. Bir parça çikolatada, bir kitapta, bir fincan kahvede yani çokta büyük şeylerde aramamak gerekiyor, zaten mutluluğa önem veren insan mutlu olmasını da biliyor demektir.

Bakış açısı pozitif insanlar mutlu olur. Hayattan çok şey istediğimiz için mutlu değiliz. Kiminin evi olmadığı için mutsuz, kimi arabası olmadığı için, kimi sevgilisi, kimi parası, kimi istediği gibi işi, kimi çocuğu vs. bizler kendi kendimizi mutsuz ediyoruz. İstekleri azaltırsak, elimizdekilerle yetinmeyi başarırsak mutlu da olabiliriz.

İnsanlar ne istediklerini bilmedikleri için bir arayış içerisindeler dolayısıyla mutlu da olamıyorlar. Hayattan ve insanlardan beklentisi ile doğru orantılı biraz mutsuzluklar. Beklentiyi düşük tutar, hayata bardağın dolu tarafından bakarsak mutluluk kat sayımızda artacaktır. Öncelikle karar vermemiz gerekiyor, gerçeklerimizden ve sorunlarımızdan kaçtığımız, o sorunlarımızı hep birilerinin üstüne yıkıp beklenti içine girdiğimiz için mutsuzluğumuz da iyice artıyor. İnsanların bize bakış açıları üzerimizde baskı uyguluyor o ne der, bu ne der gibi. Bunlardan uzaklaşmak özgürlüktür özgür insan ise mutludur. Küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenmeliyiz, özenti içinde olmadan anı yaşayarak.

Dünyadaki acımasız sistem, insani değerlerden uzaklaşma, bencil bir yaşam anlayışı mutsuzluğun nedenlerinden bir kaçı. Küçük şeylerle mutlu olabilmek, paylaşmak, barışı ve kardeşliği yaşama geçirebilmek, toplumsal bilinç ve hoşgörü bunları yaşama geçirebilirsek belki mutlu da oluruz. Sonuçta isteklerin ve beklentilerin sonu sınırı yok.

Mutsuzluğun nedenlerinden biriside doyumsuzluk... İnsanlar hep daha fazlasını ister elindekilerle yetinmez her şeye sahip olamayacağımız için her şeyi istemekten vazgeçmek insanı rahatlatacaktır. Diğer bir neden mutlu olmak için uğraşmamak. Mutlu olmak için mutlu et. Birilerini mutlu etmek gözündeki, yüzündeki mutluluğun sebebi olmakta bir mutluluktur. Bir diğeri ise her şeyi kafaya takıyoruz. Hayat çok kısa kafaya takarak yaşayamayız. Ayrıca arada mutsuz olmazsak mutluluğun değerini de anlayamayız.

Yaşamla ilgili beklentilerimizi ulaşılabilir hayal edersek, gelecekle ilgili büyük planlar yapmadan yaşamaya çalışırsak mutlu oluruz. Anı yaşayamama sendromu var hepimizde. Kendimizi ne zaman ki dünden ve yarından soyutlarız işte o zaman mutlu da oluruz.

Hülya Çakıcı