İstanbul bir trafik şehri. Bir yerden bir yere gidememenin en garantili yolu olsa da arabalarımızdan vazgeçemiyoruz belli ki. Günün hangi saatinde, hangi güzergâhtan gidersen biraz daha zaman kazanacağını bilmek İstanbul’da yaşamanın olmazsa olmazı... Her yer trafik, her yer istatistik...

Mevzu bu değil aslında. Mevzu, hayatımızı içine tıktığımız dört tekerin üzerindeki canımızın güvenliği; canımızın canının: Çocuklarımızın güvenliği.

Trafikte, muhtemelen sıkıntıdan tırnaklarımı yerken ve etrafa bakınacak kadar durağan bir haldeyken çevremdeki arabaları inceliyorum... Bazı görüntüler dudak uçuklatıyor. Arka koltukta ayağa kalkmış çocuklar, ön koltukta kemersiz oturan çocuklar, ön koltukta bir büyüğün kucağında oturan çocuklar görüyorum. Hatta ön koltukta bir büyüğün kucağına yerleşmiş iki çocuk bile gördüm geçen gün. Çocuktan kastım küçük çocuklar, 3- 5-7 yaşlarındakiler...

En güvenli, en temkinli şoför bile İstanbul trafiğinde bir kazaya karışmayacağını garanti edemez. Arkadan gelir vururlar, yandan vururlar, zincirleme kaza olur... İhtimaller onlarca... Böyle bir durumda ne olur? 40 km hızla giden bir araçta bir çarpışma anında 5.5 kg ağırlığındaki bir bebek kollarınıza 110 kg kuvvet uygulayarak tutamayacağınız kadar ağırlaşır ve ilk olarak o fırlar kucaktan... Kafasını vurur cama, belini incitir, boynuna bir şeyler olur... En büyük zararı o görür mutlaka...

Siz çocuğunuzu sokakta mı buldunuz? Onun yeri (en azından arabada) sizin kucağınız değil, arka koltukta ayakta durmak değil, yaşına ve kilosuna göre alınmış, doğru monte edilmiş oto koltuğu; kemeri takılı bir halde...

Dünya Sağlık Örgütü’nün (WHO) verilerine göre; çocuk oto güvenlik koltuğu kullanılması mecburi olan ülkelerde meydana gelen trafik kazalarında çocuk ölümleri yüzde 3 civarındayken, zorunlu olmayan ülkelerde bu oran yüzde 46’yı buluyor. Oto koltukları doğru kullanıldığı takdirde de, kaza sırasında ölümler yüzde 71 oranında azalıyor.

2008’de ülkemizde yapılan bir çalışmada; ebeveynlerin yüzde 28’inin oto güvenlik koltuklarının ne olduğunu bilmediği, yüzde 54’ünün bildiği fakat kullanmadığı, yalnızca yüzde 20’lik bir kesim tarafından kullanıldığı saptanmış. Umarım aradan geçen 6 yılda sayılarda bir iyileşme olmuştur, olmadıysa trafiğe çıkan çocukların yüzde 80’inin canı tehlikede demektir...

2010 yılında araçlarda çocuk koltuğu bulundurmaya yönelik bir yasa çıktı; lakin ne kadar uygulanıyor sorgulamak lazım. Yasanın kapsamında olmasına rağmen ben şimdiye kadar çocuk koltuğu bulunduran bir taksiye hiç rastlamadım. Bunun haricinde demin bahsettiğim ön koltukta bir kadın ve kucakta iki çocuk görüntüsüne Boğaziçi Köprüsü girişindeki trafik polisi de şahit oldu. Fakat arabayı ne durdurdu, ne uyardı...

Lütfen çocuklarınızı 12 yaşına kadar, arabada en güvende olacağı yere, arka koltuğa sabitlediğiniz çocuk güvenlik koltuğuna oturtun. Lütfen, “Arkaya oturunca mızmızlanıyor” diyerek, “Kucak istiyor” diyerek bu güvenlikten feragat etmeyin... Araba haricinde her yerde alın kucağınıza... Temkinli olmak büyük pişmanlıkları önleyebilir...

Yazı: Damla Çeliktaban