2 yıllık evliyim, önceki 2 sene de nişanlılık evresi yaşadım. Kayınvalidemle -ki ben ona anne diyorum burada anlatım açısından rahat olması sebebiyle kayınvalide diyeceğim- tanıştığımız ilk günden bu yana çok iyi anlaşıyoruz. Kafa yapılarımız, hayata bakış açımız deyim yerindeyse birbirinin aynısı.

Tüm süreçlerimde en büyük yardımı kayınvalidemden gördüm... Buraya kadar her şey normal ancak biz kayınvalidem ile yakınlaştıkça annemle uzaklaşmaya başladık. Kayınvalidem olgun, becerikli, her konuda belli fikirleri olan bir kadın oysaki annem öyle değil. Bir yere gittiğimizde hep yönlendirmem gerekir, bana çok bir şey katmaz. Çok kendi halinde biridir. Yanlış anlaşılmasın bu sözlerim ancak olanı da olduğu gibi anlatmak istiyorum. Biz kayınvalidemle dışarı çıktığımızda, bir restorana gitiğimizde hep yeni yemekler dener, yeni yerler keşfederiz. Oysaki annemle gidebileceğimiz yer maksimum çay bahçesi. Diğer türlü o da kendini rahat hissetmiyor ki ben ne yapayım?

Kayınvalidemle fotoğraf koysam beğenmez, iyi bir şeyler anlatsam yüzünü ekşitir... Yanyana geldiklerinde iyidir araları birbirine tavırları yok pek tabii ancak annemin kendini zorladığı da çok açık belli oluyor. Üzülüyorum da annemin bu haline ne yapsam bilmiyorum nasıl dengede tutabilirim bu ilişkiyi?

Rumuz: Düşünen kadın