Sevgilime seviyorum fakat artık beraber yaşamak istemiyorum. Yaklaşık 9 aylık bir ilişkim var, ilişkinin ikinci ayında sevgilim işsiz kaldı ve bulunduğumuz şehirde iş bulması zor olduğu için başka şehirlerde iş aramaya başladı. Bu süreçte gidince görüşemeyeceğiz zaten diyerek beraber yaşamaya başladık fakat bundan pişman olacağım aklıma gelmemişti.

Neredeyse yarım yıldır birlikte yaşıyoruz ve bu durum bitecek gibi de durmuyor. İş bulma hatta arama işini biraz savsakladığını düşünmeye başladım. Başlarda iyi bir teklif bulamayınca çok üzüldüğü için biraz ara vermesini ben teklif ettim. Biraz dinlenmesini, toparlanmasını istemiştim. O da farklı şehirlerde ve iş hayatının yoğunluğundan görüşmemiz zorlaşacağı için bir süre tüm vaktini bana ayırmak istedi. Sanırım balayı hayaliyle sunduğum bu teklif ilişkimizin sonunu getirecek.

Bu beraber yaşama süreci geçici bir şey olarak başladığı için hiç para konuşmamıştık. Sevgilim çalıştığı zamandan biriktirdiği parayla kendi ihtiyaçlarını karşılıyor, ben de o benimle olmasa dahi karşılayacağım gibi ev giderlerini karşılıyorum. Sevgilimden oda arkadaşı gibi para almak tabi ki istemiyorum ama onun düşünüp biraz yardım etmesini bekliyorum. En başta teklifte bulunmuştu ama o zaman da bir aydan uzun sürmeyeceğini düşünüp ben kabul etmemiştim. Artık bu durum beni maddi olarak da zorlamaya başladı.

Sadece maddi değil, ruhsal olarak da bunalmaya başladım. Biriyle sürekli aynı yerde bulunmak, geceleri dahi yalnız kalmamak pek bana göre bir şey değilmiş. İş hayatım çok yoğun ilerliyor ve eve döndüğümde oldukça yorgun oluyorum, sevgilimse neredeyse yeni uyanmış oluyor ve benden ilgi bekliyor. Artık maddi ya da manevi bu ilişkiye bir şey vermek istemiyorum.

Onu seviyorum fakat beraber olmak istemiyorum. Evden ayrılmasını istesem de haklı olarak yanlış anlayacağını biliyorum. Bu istek ilişkimizin sonunu getirecek ama sanırım yapmak zorundayım. Başka bir çözüm yolu bulabilmeyi çok isterdim…

Rumuz: Çaysever insan