Sevgilimle aynı evdeyiz 3 yıldır. Oldukça iyi de anlaşıyorduk, zaten o yüzden birlikte yaşamaya karar verdik. Zevklerimiz çok benzerdir, her alanda. Resimden müziğe kadar zevklerimiz neredeyse aynı diyebilirim. O yüzden aynı aktiviteleri de yapıyorduk devamlı pandemi öncesine kadar. Birlikte sergilere, konserlere vs. giderdik. Pandeminin ara girmesinin etkisi tabii ki olmuştur ama artık o kadar da uyum içerisinde değiliz gibi. Daha öncesinde parmakla örnek gösterilen bir çifttik, belki de hala öyleyizdir bilmiyorum. Ben öyle hissetmiyorum ama. Mesele parmakla gösterilmek değil tabii ki, benim ilişkinin içerisinde nasıl hissettiğim.

Son zamanlarda konuştuğumuz şeyler, yaptıklarımız, sevdiğimiz şeyler, ilgi alanlarımız birbirinden oldukça ayrılmaya başladı. Şimdi insanların zamanla farklılaşabileceğini söyleyecek olabilirsiniz, belki de haklısınız ama biz bunun için birlikte değiliz. Biz birbirine %100 uyumlu bir çift olduğumuz için birlikte olmayı seçtik. Bu uyum oranımız azaldıkça birlikte kalabilme oranımız azalıyor gibi geliyor. Çok ilginç bir düşünce olabilir ama ben bizim bu uyumumuza hayrandım.

Yakın arkadaşlarımın hepsi bunun gayet normal olduğunu fakat benim yanlış bir düşünceye kapıldığımı söyledi. Aslında düşününce hiçbir çift birbiriyle tamamen uyum içerisinde değil ama ben böyle olmasını istiyorum. Böyle biriyle sevgiliyken ondan ayrılmak istemiyorum sadece eskisi gibi olmasını istiyorum.

Değişen şeyler hayatımızın akışını asla bozacak şeyler değil, somut olarak elle tutulur şeyler olduğunu da söyleyemem aslında. Garip gelebilir sizlere söylediklerim ama ben böyle düşünüyorum...

Rumuz: Çiçek