Fark ettin mi?

Bazı duygular, bazı kırılmalar, bazı hayal kırıklıkları hep aynı yerden çıkıyor. Karşındaki kişi değişiyor, ortam değişiyor, zaman değişiyor ama his hep aynı kalıyor. Sanki hayat, sana aynı sahneyi yeniden ve yeniden izletiyor. Ben bu döngüyü çok iyi bilirim. Yıllar önce bende de hep aynı duyguların farklı senaryolarda karşıma çıktığını fark ettim. Önce kader sandım… Sonra biraz daha derine baktım. Ve gördüm ki: Kader değilmiş. Farkındalık eksikmiş.

Bugün bir eğitmen olarak birçok insanın hikâyesine eşlik ediyorum. Her biri bambaşka yaşamlarda, bambaşka acılarla büyümüş ama döndükleri yer hep aynı: “Neden hep aynı şeyler benim başıma geliyor?”

İşte tam orada başlıyor asıl dönüşüm. Çünkü döngüyü kırmak; hayatını bir anda değiştirmek değil, önce kendini görmeye cesaret etmektir. Ve bu cesaret, kolay bir şey değil. Bunun farkındayım. Ben kimseye "birkaç olumlu cümleyle her şey düzelir" demem. Benim yolum hızlı reçeteler, pembe gözlükler değil. Benim dilim; gerçek, yerli yerinde, yaşanmışlıkla yoğrulmuş bir dil. Çünkü ben de aynı döngülerin içinde defalarca yuvarlandım. Aynı sahnede tekrar tekrar oynadım. Ta ki farkındalığın ne olduğunu öğrenene kadar...

Farkındalık; sadece düşünmek, analiz yapmak değil.

Farkındalık; hissetmeyi göze almak, dürüstleşmek, kendinle yüzleşmek. Ve belki de ilk defa suçlamadan, kaçmadan, bahane üretmeden sadece şunu sormak: “Bu döngü bana neyi göstermeye çalışıyor?”

Eğer sen de döngüleri kırmak istiyorsan:

Tepkilerine dikkat et. En çok neye, kime, neden kızıyorsun? Orada iyileşmeyen bir yer olabilir.

Aynı olayları farklı kişilerle yaşıyorsan, bu bir işaret olabilir. Kaçma. Otur, bak, anla.

Kendine yüklenmeden, ama kendinden de kaçmadan sor: “Ben bu sahnede neden hep varım?”

Destek istemek zayıflık değil. Bazen bir bakış açısı, bir yönlendirme döngüyü kırmak için gereken ilk adımdır.

Ve en önemlisi: Kendine nazik ol. Çünkü en uzun ilişkiyi sen kendinle yaşıyorsun.

Belki bu satırlar sana tanıdık geldi… Belki sen de bir süredir aynı soruların içinde sessizce dolaşıyorsun. Eğer bu yazıyla bir yerin hafifçe kıpırdadıysa, bil ki yalnız değilsin. Bu, çoğu zaman iç sesin “artık bak buraya” deme şeklidir. Kendini suçlamadan, yargılamadan, sadece anlayarak bakmayı seçebilirsin. Çünkü değişim, döngüyü fark ettiğin o anda başlar. Küçücük bir içgörü, koca bir döngüyü çözebilir.