Hayatımdaki her şeyin kötü gittiği bir zamanda karşıma nişanlım çıkmıştı, yani eski nişanlım... Onunla bizi bir ortak arkadaşımız tanıştırdı. Aynı üniversiteye gitmişiz fakat o benden 2 yaş büyük olduğu için karşılaşmamışız. Tanıştığımız ve daha flört ettiğimiz vakitlerde dahi ben onun benim için doğru adam olduğunu anlamıştım. Her açıdan mükemmel biriydi. İnsanlarla olan iletişimi ve zekası ona hayran olmamı sağlayan en büyük özelliklerdi. Tüm bu iyi yönlerinin yanında sanırım sıkılıp vazgeçen ben oldum...

Nişanlımla birbirimize olan bağımız insanları hayran bırakacak cinstendi. Zamanla aynı arkadaş çevresine girmeye başladık. Etrafımızda şekillenen çevre doğal olarak aynı kişilerden oluşmaya başladı. Herkes bizim evleneceğimize inanıyordu, ki biz de aynı hisleri taşıyorduk onlarla. Bir zamandan sonra ailelerimizi tanıştırmaya karar verdik ve özellikle aynı memleketten oldukları için birbirine kaynaşmaları uzun sürmedi.

Baktığınızda her şey kusursuz ilerliyor. "Acaba ben bu kusursuzluktan mı rahatsız oldum?" diye soruyorum kendime. Neydi beni yoran ve isteksiz bırakacak şey? 7 yıldır birlikte olmamız beni sıkmış mıydı acaba? Bunları yazarken kendimi çok suçluyorum, resmen bilerek ve isteyerek güzel giden bir ilişkiyi bitirmişim...

Sadede gelecek olursam, son zamanlarda ben bu sıkılmış ruh halimden dolayı nişanlandıktan sonra nişanlıma pek ilgi göstermemeye başladım. Hatta ilgilenmemenin yanı sıra tartışmalarımız artmaya başladı ve işin kötüsü hep de benden kaynaklı oluyordu bu tartışmalar. Doğal olarak nişanlım da bu durumdan yakınmaya ve benden soğumaya başladı. Kim durmadan fındık kabuğunu doldurmayacak sebeplerden tartışma çıkaracak birinden soğumaz ki?

İşin kötüsü ailem nişanlıma çok alışmıştı. Resmen onun ailesiyle de birlikte bir aile olmuştuk artık. Evleneceğimize kesin gözüyle bakıldığı için yavaş yavaş hazırlıklar da yapılıyordu. Şimdi aileme nasıl anlatacağım ayrıldığımızı? Sebebini sorduklarında "Artık sıkıldım." demem çok büyük bir bencillik olur sanıyorum ki. İşin kötüsü de gerçekten bu olması sebebin...