Önünden geçerken "buna niye, nesine bakayım ki" dedi çıplak ağacı göstererek. Klorofil depoluyor kışa hazırlanmak için. Aslında ilkbahara ve de aslında yaza dedim... Hatta daha da öncesi güneşin daha erken vakitte batmaya başlaması, ağaçların kış uykusu vaktinin geldiğinin işareti. İhtiyaç dört bir yandan belli ediyor yani kendini.

Zamansızca değil ki.

Ve bu onun kimsenin kendisine vermesini beklemediği bir hakkı.

Bir süre hiçbir şey yapmadan durmak, sadece beklemek....

Tabii dışarıdan bakanlara onu yermek için büyük bir fırsat! Çünkü hep en yakınlarımız, bu dünyaya slogan atmaya gelmiş "durmaya mı geldik?"çiler!

Evet bazen durmaya, bazen koşmaya, bazen oturmaya, bazen yan gelip yatmaya geldik mevsimine göre...

Bazen yürek acıtan duyumları atlatmak için, bazen yaratma arzularını kullanmayı fark etmek için, bazen de doğru nefes almayı öğrenmek için...

Çünkü her şey her zaman hissedilmiyor. Özelikle de varlığına en çok ihtiyaç duyulan şeylerin yokluğu çok hızlı ya da daha erken hissedilmiyor. En üzücü kısmı da bu sanırım. O yüzden mevcut kaynaklarımızı bir ömür yetecek düzeyde tutabilmek için, en çok da sessiz mevcudiyetimizin farkında olmak için, her şeyin olmasına izin veren o 'şimdi'nin farkında olmak için nice nice durmalar dilerim hepimize, dururken denizi seyreden bu çıplak ağaç gibi.