Bazen zaman geçiyor, takvim yaprakları değişiyor, yeni aylar başlıyor… Ama içimizde hep aynı his: “Sanki ben hep aynı yerdeyim.”

Bir şeyi değiştirmek istiyoruz ama nereden başlayacağımızı bilemiyoruz. Dışarıda değişim çağrıları çok: “Yeni ay, yeni sen.” Ama içerde sessizlik var. Kimi zaman yorgunluk, kimi zaman kaybolmuşluk… Ve bazen de sadece şu soru: “Ben ne zamandır kendimi duymuyorum?”

Takvime değil, kalbine kulak ver

Yıllardır içsel dönüşüm yolculuğunda olan biri olarak hem kendi deneyimimde hem de bireysel çalışmalarda en çok gördüğüm şey şu: Gerçek değişim dışarıdan gelmez. Ne takvimden, ne motivasyon cümlelerinden… Asıl dönüşüm, insanın kendine dürüstçe bakabildiği o an başlar.

• “Evet, şu an olduğum yerde biraz yoruldum.”

• “Artık bazı duygularımı taşımak istemiyorum.”

• “Yeniye yer açmak istiyorum ama önce eskilerle vedalaşmalıyım…” diyebildiğimiz o içten an.

Peki, bu farkındalık nasıl başlar? Belki tek bir soruyla. Belki bu yazıyı okurken içinden geçen minicik bir fark edişle: “Ben bu yazıyı neden sonuna kadar okudum?” İşte o duygu… İçeride seni duymak isteyen, sana yaklaşmanı bekleyen bir parça olabilir. Ve onun için özel bir zaman, özel bir takvim gerekmez. Sadece senin biraz yavaşlaman, biraz kendine yönelmen yeter.

Küçük ama etkili bir öneri

Bu hafta sadece şu üç soruyu kendine sor:

• “Beni son zamanlarda en çok yoran düşünce ne?”

• “Bu düşünce bana ne hissettiriyor?”

• “Bu hissin arkasında neye ihtiyacım olabilir?”

Bu üç basit soru, seni büyük bir içsel dönüşümün kapısına götürebilir. Çünkü çoğu zaman cevaplar karmaşık değil, sadece biraz ihmal edilmiş olur.

Son olarak;

Zaman geçiyor, evet. Ama dönüşüm sadece zamanla değil, niyetle olur.

Ve sen şu an buradaysan, demek ki içten içe bir şeyleri değiştirme niyetin çoktan başlamış olabilir.

Belki de tek yapman gereken, kendine biraz daha yaklaşmak.

Sevgiyle kalın…