Normal hayatta alışverişi herkes gibi ben de seviyordum. Fakat pandemi olunca bana bir şeyler oldu. Her şeyin kapıma kadar getirilmesine çok alıştım. Aslında her zaman kendimi mutlu edecek şeyleri ve evim için faydalı olabileceğine inandığım pratik eşyaları satın alıyorum. Sanırım bu durum son zamanlarda eşimin dikkatini çekmeye başladı. Ev çok gereksiz eşyalarla doldu ve ay sonunu getirirken zorlanıyoruz. Aslında kocam da ben de çalışıyoruz fakat niye böyle oldu ben de anlamadım.

Henüz bir çocuğumuz yok fakat ileride düşünüyoruz. Böyle bir durumda çocuğumuza maddi anlamda yeterli yardımı yapabileceğimizden emin değilim. Bir de benim şöyle bir huyum var: Kim ne isterse hemen üstümde dahi olsa o şeyi çıkarıp veriyorum. Para harcamaya ve bende olanı vermeye yönelik bir tutumum var aslında hayatta. Son zamanlarda bu durum bütçemizi biraz sarstı. Ayağımı yorganıma göre uzatmam konusunda eşimle ciddi bir konuşma yaptık hatta geçen gün. Ben inatla aldıklarımın gereksiz olduğunu düşünmüyorum. Bunların hepsinin birer ihtiyaç olduğunu anlamasını istiyorum ama olmuyor.

Mesela geçen gün salonumuz için aksesuarlar aldım. Kocam böyle şeylere gerek olmadığını söyledi. Evle en çok ilgilenen ben olduğum için böyle şeyler onun gözüne çarpmıyor olabilir ama ben bunların hepsini fark ediyorum. Salonun havası hemen değişti ve artık daha gösterişli duruyor salonumuz. Ablam geldiğinde gördü ve o bana herhangi bir şey söylemedi çünkü kendisi de gösterişi seven biri. Durumumuzdan haberdar ama belki de ev içindeki durumlarımıza karışmak istemediğinden bir şey söylemedi bilmiyorum.

Sorunumu özetlemem gerekirse kocamla bütçemizi aşmam sebebiyle tartışıyoruz. Aldıklarımın içimde kalmasını da istemiyorum. Bilinçli bir harcama nasıl olmalı ve ben paramı bilinçsiz bir şekilde mi harcıyorum? Bana göre öyle değil ama bunun sonu eşimle büyük tartışmalara doğru gidiyor...

Rumuz: alışverişsever