Gökhan Türkmen’e yazmak istedim... Sonra vazgeçtim. Bir şekilde düşüncelerimi anlatmak istedim. Çok elzem bir konu değil belki ama yine de kafamı meşgul eden şeylerden bir bir kurtulmam lazım. Aslında önceki bir çok klibinde de ulaşmayı istedim. Gökhan Türkmen ya gerçekten söylediği şarkıların farkında değil ya da klip yönetmeninin etkisi altında, şokta falan...

Müzik kulağına güvenen biri olarak klibini çektiği son şarkı gece gündüz dilimde. Yahu Gökhan Bey, o nasıl klip? Bir gemi kamarasında, makine dairesinde geçen, gemide çalışan kişilerin ne iş yaptıgına dair kısa kesitler veren bir tanıtım filmi izler gibiyim.

Belki fikrin çıkış noktası güzel, ailelerinden ayrı kalan insanların hüznünü falan anlatmak üzere yola çıkılmış oabilir diye iyi niyetle yaklaşmaya çalışıyorum, bu sefer de klipte oynayan arkadaşların hiç bir ruhu yansıtmayan bakışları bu fikre sığınmaktan beni uzaklaştırıyor.

Klibi 1 defa izledim. Şarkının dramından, kalbime yerleşen sızıdan öyle uzaklaştırdı ki... Klip her yayınlandığında televizyonun başından sinirle kalkıp gidiyorum. Şimdi hatırlamadıgım daha önceki birçok klibinde oldugu gibi yine olmamış Gökhan Türkmen, belki oyuncular şarkının ruhuna girebilseydi olurdu. Benim gibi düşünen bir çok kişi olduguna eminim, tabii kimse üzerinde bu kadar çok durmamıştır. N'olur bi kamuoyu yoklaması, bişey yaptırıp halkın nabzını ölçün. Fikrini sorun ve o yönetmenle çalışmayı bırakın.

Klip, şarkının bütünleyicisidir, ikisi birbirinin ayrılmaz parçasıdır, öyle klipler çekiliyor ki şarkının saçmalığının farkına bile varamadan, gözünüzü alamadan televizyon başına kilitleniyorsunuz. Bu, hiç bir ruhu barındırmayan, hiç bir şey hissettirmeyen, bir de şarkının olağanüstülüğünden uzaklaştıran klibi ne kadar eleştirsem az.

Oh be, rahatladım.

Umarım birileri yazımı okur, yeni bir yönetmenle yeni bir klip çekilir falan bende rahatlarım.

Ece Smart