Eser rüzgar, vadi vadi dolaşır; yağar yağmur, bir kentin caddelerine kimisine çaresizliği, kimisine de romantik bir hava yaşatır

Yaşlı bir adam tutar eşinin ellerinden, dizlerindeki son takatı bile onunla paylaşır

Bir çocuk elinde bir uçurtma ile bütün sevincini ve coşkusunu insanlara yansıtırken

Başka bir çocuk bir yetimhanede yanlızlığını soğuk bir yatak ve sessiz bir oda ile paylaşır

Kim bilir bugün kaç kişi mutlulukla batmaya uğurladı güneşi; kim bilir kaç kişinin umudu o güneşle batıp gitti...

Kimisi huzur içinde kapatırken gözlerini tatlı bir uykuya kimisinin mahsun gözyaşları damlar yastığına

Bugün kim bilir kaç kişi gözünü açtı hayata, kim bilir bu gün kaç anne çiçeği burnunda yavrusunu bağrından koparıp emanet etti toprağa.

İşte hayatın gerçek yüzü; bazen mutlu, bazen mutsuz, bazen acı, bazen tatlı; işte böyledir insanoğlunun hayatla sınavı

Çoğu zaman kızıp isyan edip "Kahpe dünya!" dedim sana oysa sen misafir edip başının üstünde tuttun beni

Az başımı kaldırıp gökyüzüne en ufak bir şey için isyan etmedim oysa o bağrından koparıp yağmurlarıyla besledi beni

En sevdiklerimi sen aldın hayat benden; bu da Allah'ın yazdığı bir senaryo; ne gelir ki elimden

Bir kelebeğin kanatlarındaki renkler kadar güzel ve tatlıdır hayat herşeye rağmen

Yakışmadı bir çocuğun o mahsun yüzüne gözyaşı

Yine batıyor güneş, yine bir sürü evsize emanet etti bu karanlık ve soğuk sokakları

Ah, bir taş geçse de elime kırıp yarsam su kör talihin kafasını

Nasıl da hüzünlü bir duvar örmüş beyaz bir gelinlik ve genç bir kızın arasını o kırılasıca vitrin camları

Yıllardır arıyorum, bulan varmı acaba onca namuslunun ayakları altında kaybolan namusumu

Hangi tozlu yolların rüzgarı savurup yok etti gönül çekmecemde saklayıp yaşayamadığım o güzel hayatımı

Oysa ben de annemin dizine başımı koyup hayaller kurmak isterdim o şefkatle okşarken saçlarımı

Acaba kaç kişinin duasında ya da kaç şairin satırlarında yer alır hayatı çalınıp dünya batağına batmış hayat kadınları...

Kasım Aksu