Bildiğimiz tembellik değil! Zaten bu kavram hiçbir şey yapmadan, anın tadını çıkarmak, hayatı hissetmek, zihni ve ruhu dinlendirmek demek. Bir kafede oturup insanların geçişini izlemek, gün batımını seyrederken bir kadeh şarap ya da kahve yudumlamak ya da hiçbir sebep olmadan sadece var olmanın keyfini çıkarmak… Zaten hepimiz yoğun çalışıyoruz. Her gün farklı masraflar bir film şeridi oluyor. 5 dakikadan zarar gelmez ama çok faydası olur.

İtalya’nın dünyaya en zarif armağanları pizza, espresso olabilir, ama belki de en büyük hediyesi Dolce Far Niente! Yani, "hiçbir şey yapmamanın tatlığı” diyebiliriz. Bu felsefe, Rönesans döneminden beri İtalyan kültürünün bir parçası. Kesin olarak kim başlattı bilinmiyor, çünkü İtalyanlar yüzyıllardır bunu ustalıkla yapıyor!

Kimler yapıyor?

İtalyanlar – Elbette en büyük ustalar onlar! İş ve stres konusunda pek aceleleri yoktur. Kahve içerken saatlerce sohbet edebilirler.

Fransızlar – Onların da "joie de vivre" (hayatın neşesi) anlayışı Dolce Far Niente’ye oldukça benziyor. Uzun kahvaltılar, uzayan akşam yemekleri…

İspanyollar – Siesta kültürü, bu sanatın bir başka versiyonu olabilir. Gün ortasında kendine vakit ayırmak, acele etmemek…

Bali ve Tayland Halkı – "Slow living" akımına kapılan Asyalılar da doğayla iç içe bu felsefeyi yaşıyor.

Bugünün dünyasında hepimiz hızlı yaşam, bitmeyen mailler ve sürekli üretken olma baskısı altındayız. Ama belki de ara sıra durup bir fincan kahveyle manzaraya dalmak, "hiçbir şey yapmama"nın gerçek lüks olduğunu hatırlamak gerek. Çünkü bazen, en verimli şey hiçbir şey yapmamaktır!