Yeni bir işe başlamak, yeni biriyle tanışmak, topluluk içinde bir konuşma yapmak veya yeni herhangi bir başlangıç yapmak... Ben hayatımda bu saydıklarımdan birine dahi cesaret edemiyorum. Bunları yapmak bana çok zor geliyor. İnsanların önünde rezil olma veya gün sonunda çuvallama fikrinden hiçbirini yapmaya hevesim olmuyor. Hevesim olsa da bu korkularım beni durduruyor. Neden böyle cesaretsiz bir hayat sürüyorum bilmiyorum. Keşke özgüvenimi neyin kırdığını bilebilsem. Sanki doğuştan böyleymişim gibime geliyor. Annem ve babam beni özgüvensiz bir çocuk olarak yetiştirmediler aslında. 28 yaşına geldim hâlâ bu problemi atlatamadım.

İş yerine gireli 1 sene oldu ama insanlara bir türlü alışamadım. Onlar beni çağırmadıkça öğlen yemeklerine bile birlikte inmeyi teklif edemiyorum. Haftaya sunum yapmam gerek. O kadar stresliyim ki şimdiden. Aslında tam da benim bilgimin olduğu ve birimimle alakalı olan yani hakim olduğum bir konu hakkında sunum yapmam gerek. Konuşmayı sökmemiş çocuklar gibi kalacağımdan korkuyorum sunum sırasında. Kafamda böyle dolusuyla senaryo var. Sadece bu sunum hakkında olmasa bile her konuda böyleyim aslında ben. 28 yaşından sonra kendime olan güvenimi nasıl kazanacağım hakkında en ufak bir fikrim bile yok...

Rumuz: cesaret isteyen biri