En çok neyi özlediniz?

Pazar günü ailece dışarıda yapılan kahvaltıları mı, arkadaşlarla buluşup kahve eşliğinde sohbet etmeyi mi, sahile inip uzanarak kitap okumayı mı, ailenizi sarılmayı mı?

Ne çok şey var özlediğimiz.

Çok değil bundan iki ay öncesine dönmeyi özledik. Ocak ayına mesela, virüsün henüz dünyaya musallat olmadığı, herkesin yeni yılın çok güzel geçeceğine dair umutlarının olduğu döneme. İşimize gitmek için sabah kalktığımız giyinip süslenip evden çıktığımız, öğlen yemeğinde yan yana oturup kahkahalar eşliğinde dedikodu yaptığımız, akşam evimize dönerken marketten ekmek, yoğurt aldığımız ve eldiven takmadan para uzattığımız, hafta sonu için planlar yaptığımız, tiyatroya, konsere gittiğimiz günlerimizi özledik.

Ben mi neleri özledim? Kızımla parka çıkmayı, güzel havalarda yürüyüşler yapmayı, bankta oturup denizi ve İstanbul’un gürültüsünü dinlemeyi özledim. Ailemi özledim mesela. Ablamla buluşmalarımızı, bana kek yapmasını özledim. Kardeşimin “Abla ya” diye bana sarılmasını, annemle oturup terasta çay içmeyi özledim. Kısacası normal hayatıma dönmeyi özledim herkes gibi.

Özlediğim çok şey var…