Ev arkadaşım kendini benim en iyi arkadaşım sanıyor. Biz ikimizin de eve ihtiyacı olduğundan birlikte eve çıkmaya karar vermiştik. Fena bir kız değil fakat benle benim onla olduğumdan daha samimi. Benim en yakın arkadaşım farklı, zevklerim ev arkadaşımdan kısmen farklı ve bu durum artık beni yormaya başladı. Hele şu pandemi döneminde evden çıkamadığımız için sürekli bir aradaydık ve sıkıntıdan o da ne yapacağını bilmeyip benle aktiviteler yapmak için canını dişine taktı. "Onu yapalım, bunu yapalım, şunu oynayalım..." bitmedi bir türlü istekleri. Ben ise bu evde kalma fırsatını bulmuşken biraz kendimi dinlemeye dolayısıyla yalnız kalmaya çalışıyordum.

Son günlerde kafamda ayrı eve çıkma gibi bir düşünce var. Param yeter mi buna bilmiyorum ama çok sıkıldım, bunaldım. Bu dönemde ev aramak da çok zor, biliyorum. Onun tek başına eve kirasının yetip yetmeyeceğini de bilmiyorum. Onunla bu sorunu nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyorum. Kısacası hiçbir şey bilmiyorum. Onu kırmadan, üzmeden ve bu durumu kabullendirerek nasıl evden ayrılabilirim?

Rumuz: ne yapacağını bilmeyen biri