“Kader değil, hatırlama meselesi…”

Hiç sebepsiz yere aynı döngüleri tekrar ettiğini hissettin mi? Aynı tür ilişkiler, aynı hayal kırıklıkları, benzer travmalar… Bazen bu hayatın değilmiş gibi gelen ağır yükler? İşte bunlar geçmiş yaşamdan gelen karmik borçlarının bugünkü yankıları olabilir.

Karmik borç ne demek?

Karmik borç, “ceza” değildir. Ruhunun bir konuda eksik bıraktığı, tamamlamayı seçtiği ya da suistimal ettiği bir deneyimin bugünkü düzeltme isteğidir. Bu bazen bir hak yeme, bazen kendine ihanet, bazen de başkasının kaderine müdahale etme olarak ortaya çıkabilir. Ve evren, zamanı geldiğinde seni aynı sahneye, yeni rollerle tekrar çağırır. Amaç ceza değil, tekâmüldür. Ve her karmik borç, ruhun için kapalı sandığın bir kapının anahtarıdır.

Peki, nereden anlarız?

• Sürekli tekrarlayan ilişkiler ve aynı tür partner profilleri

• Para, sağlık veya aile konularında çözülemeyen blokajlar

• Sebepsiz korkular (özellikle yükseklik, boğulma, terk edilme gibi)

• Çocukluktan beri içsel olarak “farklı” hissetmek

• Belirli bir döneme ya da kültüre aşırı ilgi ya da tiksinti

• Bunların hiçbiri tesadüf değildir.

• Bunlar, ruhsal hafızanın sinyalleridir.

• Ve eğer duymayı seçersen… Seni hatırlamaya çağırırlar.

Ne yapabilirsin?

Tekrarlayan döngülerini yazıya dök. İsimler değişse de hikâye aynı mı? İşte orası karmanın izidir. Meditasyon ve regresyonla bilinçaltına in. Bazen cevap, bu hayatın çok daha öncesindedir. Affet. Ama ezberden değil. Gerçek affediş, seni kurban olmaktan çıkarır. Görevli olduğunu hatırlatır.

Ruhsal hafıza uyanıyor

Bu yazıyı okuyorsan, belki de artık kurban değil; hatırlayan olma vaktin gelmiştir. Ruhunun geçmişten bugüne taşıdığı borçları fark ettiğinde, artık yük değil; ışık taşıyıcısı olursun. Her karmik borcun içinde, gizli bir ruhsal görev saklıdır. Yüzleşmeye cesaret edebilenler, hem geçmişini onarır hem geleceğini şifalandırır. Sen hâlâ aynı döngüde kalmayı mı seçeceksin? Yoksa geçmişin zincirlerinden özgürleşip, kendi kaderinin yazarı olmayı mı?