Evlerimize kapandığımız günlerin başlarında Harvard Business Review'da, 'Pandemi "İdeal Çalışan" Yanılgısını Gözler Önüne Seriyor' isimli bir yazı yayımlanmıştı. Yazıda kısaca, iş vesilesiyle sanal olarak evlerine bağlandığımız insanların aynı zamanda yaşamlarına da nasıl bağlandığımızdan, daha önce profesyonel sayılmayacak davranışların artık hayatın bir gerçeği olarak kabul edilmeye başlanmasından ve hatta bunu kabullenmeyenlerin yadırganacağından bahsediliyordu.

Bilgisayarlarımızın kapalı kameraları ardında, hem evimizi hem ilişkilerimizi hem de işimizi dengelemeye uğraşırken, aslında eski yöntemlerimizi sürdüremeyeceğimizi ve tüm bunların yeni bir dengede tekrardan buluşması gerektiğini öğrenmemiz gerekiyordu. Yaşam hızlıca, biz daha süreci tam olarak idrak edemeden, mevcudiyetini bu yeni koşullar altında nasıl sürebilecekse onu yapmaya başladı. Ve tahminim o ki, yeniden maskesiz hava alacağımız günler geldiğinde dahi yeni kazandığımız pek çok alışkanlıklar ve değiştirdiğimiz bakış açılarımız aynı kalmaya devam edecekler.

Bundan sonra devir, "hakiki" olmanın devri. Çünkü; bugün sokaklarda, gerçeklerden başka hiçbir şey yok. Bu yıla kadar kurguladığımız veya görmek istediğimiz illüzyonlar, artık var olamıyorlar. Onlara ayrılabilecek bir hacim yok; nefes almak kısıtlı, zaman kısıtlı, mekan kısıtlı, insanlarla olan temas kısıtlı.

"Eğlence" verdiği vaat edilen mekanlar kapalı; yani normalde giyinmediğimiz gibi giyinerek gidebileceğimiz veya olmadığımız biri gibi davranabileceğimiz bir yer yok. Dışarıyı olduğundan parlak, makyajlı, kostümlü, müzikli görebileceğimiz bir yer yok. Makyaj malzemelerini deneyerek almamız artık yasak. Eğer daha önce kullanmadığımız bir ürün ise, alma olasılığımız düşük. Kimi yerlerde kıyafet denememiz yasak. Satın alıp sonradan iade edebiliyoruz, bu da uzun iş, genelde elimizdekini geri bırakıyoruz. Kod kullanmadan toplu taşıma aracı kullanmamız veya bir AVM'ye girmemiz yasak. Nereye dönsek kaydımız alınıyor, ateşimiz ölçülüyor. Artık sadece en olduğumuz halimizle, en doğal yani en "insan" halimizle var olabiliyoruz.

Bugün sokaklar, biz gerçekte nasılsak öyleler; bazen deniz bazen ise bozkır. Ve gelecek, yaşam yolu yine "gerçeklerden" geçenlere ait olacak.