İçle yapılan konuşmalar - 1

İçimi karıştırınca sorgulamam gereken bir sürü konu buldum. Neyim, ne yapıyorum, ne için varım? Böyle soruların cevaplarını aramaya başladım. Tabii, bunu araştırma fikri tepeden inmedi, yaşananlar beni bu noktaya getirdi ve sonunda yazmaya başladım. İletişim yolumun kalemim olduğuna karar verdim.

Bu zamana kadar kendimle ilgili fark ettiğim ve kabul ettiğim en önemli şey, beni kısıtlayan insanlara katlanamadığım ve eninde sonunda bir şekilde onlardan koşarak uzaklaştığım oldu. Özellikle benim söz hakkım yokmuş gibi ne yapmam gerektiğini söyleyenler. Tabii fiziksel anlamda bulunduğumuz ortamı her zaman değiştiremeyebiliyoruz. Ancak insanın kendi hayal dünyasını yaratması, yaşaması ve istediğini oraya dâhil etmesi mümkün. Ben de öyle yapmaya karar verdim. Bu kocaman şuursuz tüketim dünyasından kendimi korumak istiyorum çünkü. Bu sebeple de artık etrafımdaki insanları değiştirmeye çalışmaktan vazgeçtim, kendimi değiştiriyorum, daha doğrusu içime dönerek orayı sağlamlaştırıyorum. Diğer insanların düşüncelerine takılmanın ne kadar yorduğunu gördüm, bunlar en yakınlarınız, çok değer verdikleriniz, vazgeçemem, kıramam dedikleriniz olsa bile.

Bazı kararlar alıp, bunları bir yere not edip yol almaya başladım. Yapacağınız şeyleri not edin, gerçekten işe yarıyor. Ve evet, yaşamayı seçiyorum, bana gelecek olan iyi veya kötüleri kabul ediyorum, kendimi akışa bırakıyorum. Hayatımda kötü şeyler de olsa, iyi olmaktan vazgeçmemeye karar verdim. İyi olmaktan mutluyum çünkü. Hayal kurmak en büyük mutluluğum ve hayallerimi seçiyorum. Yarattığım dünyamda iyiyim mutluyum.

Bir de bıraktıklarım var bu süreçte. Örneğin; kendimi anlatma, açıklama çabam. Bitmeyen sabrım nasıl da takdire şayan... Anlamasalar da olur diyorum artık, önemli değil. Doğrusuyla yanlışıyla benim seçimlerim olsun yaşadığım hayat ve sonuçlarına da razıyım.

Gülümsemeyi seçiyorum, her şey kötü de gitse kabul ediyorum ve kucaklıyorum hepsini. Kabul sonrası yaşadığım rahatlamanın tarifi de yokmuş anlıyorum.

Sevgiyle kal içim.