Tam bu yazı kazasız belasız atlatıyoruz derken Uzay hastalandı. İlk günlerde, biraz ateşlendi ‘Geçer’ derken birkaç gün sonra ateşi gündüz 39 gece 40’a sabitlenince ben yine endişe kumkumasına dönüştüm.

Hastalıklarla aram hiçbir zaman iyi olmadı. Biri hasta olunca onu ziyaret etmek bile istemedim. Hastalıktan çok korkarım. Hele söz konusu Uzay’ın uzayan hastalığı olunca bildiğiniz dünya başıma yıkılıyor. Zihnim hiç vakit kaybetmeden kıyamet senaryoları yazmaya başlıyor. O ateş düşmedikçe; o şuruplar hüngür hüngür ağlayan çocuğa zorla içirilmeye devam ettikçe benim psikolojim yerle yeksan oluyor.

Herkes böyle değil, biliyorum. Hastalıktır, geçer diye sükûnetle yaklaşabilen arkadaşlarıma gıptayla bakıyorum. 1 haftalık ateş sonunda kalçadan iğneler ile Uzay’ın ateşi kontrol altına alınabilince tekrar nefes almaya başladım.

Bu vesileyle çok daha zor hastalıklarla mücadele eden tüm annelere güç ve sabır diliyorum. Anneliğin hasta çocukla imtihanı herkesten mümkün olduğunca uzak olsun.

Damla Çeliktaban