Bu yıl okulun 2'nci dönemine başladık bile. 1'inci dönemin nasıl geçtiğini hiç anlayamadım. 15 günlük sömestir tatilinde ailecek İstanbul'u dolaşma fırsatım oldu. Uzun zamandır Sultanahmet'teki Yerebatan Sarnıcı'na gitmek istiyordum. Nihayet gördüm orayı.

Kadıköy'den Eminönü'ne vapurla geçtik. Oradan Sultanahmet'teki Yerebatan Sarnıcı'na gidecektik. Yolda kardeşim Çınar, Yerebatan Sarnıcı'nın yerin altında olduğunu bilmediğini ve adının da Yarabatan olduğunu sandığını söyledi. Kardeşim çok komik. Hep beraber gülüştük.

Karanlık ve ıslakmış

Gitmeden önce biraz araştırma yaptım. Sarnıca 52 basamaklı bir merdivenle inildiği yazıyordu. Ama bana basamak sayısı daha az gibi geldi diyebilirim. Buraya Yerebatan Sarayı da deniyormuş. Aslında burayı daha aydınlık hayal etmiştim. Ama öyle olmadığını, gidince gördüm. Oldukça karanlık ve zemini suyla kaplı. Uzaktan bakınca sanki su derinmiş gibi görünüyor ve korkuyor insan. Ama dikkatli bakınca suyun o kadar derin olmadığı görülüyor ve suyun içinde büyük renkli balıklar yüzüyor.

Medusa'nın kafası

Sarnıç, İmparator 1. Justinianus tarafından M.Ö. 542 yılında yaptırılmış. Aynı zamanda sarnıcın içinde her biri 9 metre yüksekliğinde 336 tane sütun bulunmaktaymış. O dönemde bu kadar çok sütunu insan veya hayvan gücü ile taşımak, gerçekten zor olmalı.

Beni en çok etkileyen bölüm ise Medusa'nın kafası oldu. Sonuçta neden oraya getirildiği bilinmiyor. Bu arada sarnıcın içindeki neredeyse her sütun birbirinden değişik. Tavandan sular damlıyor ama insanların başına damlamasın diye yolların üstünde kalan kısımlara kumaş gerilmiş. Sarnıcın içi tamamen dolu olsaymış 100 bin ton su depolayabilirmiş. Sanırım o dönemde gerçekten bir şehrin suyunu karşılayabilirmiş.

İdil Defne Ağcabay

(5'inci sınıf öğrencisi)