Kızımın atipik otizmi için aldığı özel eğitimlere bir haftalık kısa tatille ara verince tüm gerçek bir kez daha yüzümüze vurdu! Tatilden döndüğümüzde otizm konusunda da en başa dönmüş olduk. Evet otizm için hiç durmadan özel eğitim alınması şartmış, deneyimleyek öğrendik!

Halbuki harika bir tatil sonrası sizlere buradan bambaşka bir yazı paylaşmayı planlıyordum. Yüzmek duyuların bütünlemesi için en harika yollardan biriymiş, diye ballandıra ballandıra anlatacaktım. Fakat 1 haftalık özel eğitim arası kızımda tekrar takıntılarının zirve yapmasına sebep oldu. Uzun zamandır takıntılara bağlı öfke nöbeti geçirmiyordu ve ne yalan söyleyeyim o günleri geride bıraktığımızı sanıyordum. Fakat tatilde verilen ara, döndüğümüzde hava değişimden meydana gelen soğuk algınlığı (maalesef ki antibiyotik kullanımı ki otizmi en çok devreye sokan durum) ve ardından havanın soğuması bizi hiç beklemediğimizden yerden vurdu!

"Yazlık kıyafetleri giymeye devam edeceğim" diye kendini yerden yere vurduğunda ben ondan büyük şok geçiriyordum. Yaklaşık 1 hafta boyunca kızımı yazlık kıyafet takıntısından kurtarıp uzun kolluları giymeye ikna etmek için bildiğiniz savaştım. Yine ağlama krizinde kendini kapattı, yine hiç birimizi duymadı ve yine kendini yerlerde sürükledi. Çaresizlik içinde bir yandan tüm yazlık kıyafetlerini torbaların içine tıkıp bulduğum ilk yerlere saklarken diğer yandan da "yaşasın sonbahar geldi" şarkısı uydurdum. Çünkü kızım otizmden bir tek melodiyle çıkmayı kabul ediyor. Tesadüf doktor kontrolüne denk gelen bir öfke nöbeti sonrası bunların çok normal olduğunu bir kez daha dinledik. Atipik otizmin en belirgin özelliği takıntılı yaşam. Tek çeşit yemek, aynı kıyafetler, aynı yollardan geçmek vs gibi günlük hayatınızı alt üst eden bu takıntılardan vazgeçmeleri uzun yıllar alıyormuş. Bir başka yazıda sizinle daha detaylı paylaşacağım ilaç konusu da bu noktada devreye giriyor zaten.

Takıntılar devam edip de öfke nöbetleriyle başa çıkılamadığında otizmde bu defa da "ilaç muamması" devreye giriyor. Biz şimdilik 1 haftalık savaştan sonra orta yolda buluşmayı başardık. Uzun kollunun üzerine en sevdiği pembe renkli yelekle dışarı çıkmayı en sonunda kabul etti küçük hanım. Eğitmenleri de derslere kaldığı yerden başlamak yerine en baştaki hafif tempoyla çalıştırıyorlar. Ev ödevlerimizin hepsine ara verildi. Anne kız hiç durma sarılıp öpüşüp koklaşıp sadece evcilik oynuyoruz. Bu arada bu kadar krizlerde bir tek duyu bütünleme dersinde tam gaz devam ediyorlar. Çünkü yüzmek, suyla haşır neşir olmak tüm duyuları için çok gelmiş.

Rumuz: Yeni başlayanlar için otizm