Evet artık 'ara çocuklar' dünyamıza gelmeye başladılar. Bizim kızımızda başımıza gelen hikayede "atipik otizm" yanlış tanısı konulmuştu. Etrafıma dikkatlice bakınca, anlatılan hikayelerde yalnız olmadığımızı gördüm. Kızım gibi birçok çocuğa otizm özellikle de atipik teşhisi konmuş. Peki bu acele niye? Bu kadar sık yanlış teşhis konmasının ardındaki gerçekler ne? Neler oluyor? Tıp dünyasının yetersiz kaldığı bir alan mı ara çocuklar? Yoksa doktorlar işin kolayına kaçıp üstün körü muayenelerle mi çocuklara bu hayati yanlışı yapıyorlar? Bu ve buna benzer çokça sorular bugün masada, ancak zamanla yanıtlanabilecekler uzmanlar tarafından. Ama bu kadar çok yanlış teşhisin tesadüf olmadığı da muhakkak. İşte bu yüzden de otizm farkındalığı haftasında özellikle belirtmek istediğim şey; otizmin ne olduğunun çok iyi öğrenilmesi gerekiyor ki aynı zamanda ne olmadığını da bilebilelim. Değil mi? Bize doktorlar ve eğitmenler tarafından verilen açıklamaları karşılaştırabileceğimiz farklı bilgiler olabilsin. Bizim 1 yıllık süreçteki en dikkat çekici madde doktorların üstün körü muayenelerle kızıma otizm damgasını vurmaları ve ardından da illa ki kendi yönlendirdikleri merkezlere ve diğer branş doktorlarına zorla göndermeye kalkmalarıydı. Benim anladığım, biraz kaba gelebilir sizlere kusura bakmayın ama otizm konusundaki belirsizlikten faydalanan minik çeteler kurulmuş. Çok büyük paralar söz konusu olduğundan herkesin kendi ekibi içinde debelenmenizi istiyorlar. Siz çarkın dışına çıkıp başka bir terapiste gitmeye kalktığınızda da dünyanın en agresif davranışlarına maruz kalıyorsunuz. Ve çocuğunuzu kaybetmekle (kaybetmek de ne demekse? Hiç çözemedim) korkutuyorlar. Sizler de eyvah çocuğum otizmli diye panikleyip merkezler ve terapistler arasında paraları saçarak koşturmaya başlıyorsunuz.

Öncelikle paniklemeye gerek yok.

Herkes kendi yaşam amacı doğrultusunda dünyaya geliyor.

Birey otizmliyse otizmlidir, bu kadar basit.

Otizmin ne olduğuyla ilgili farkındalık çoğalırsa anne ve babalar bu durumdaki artıları daha kolay görebilir. Otizmin içindeki her hassasiyette gizli bir yetenek yatıyor. Ailelere önce artılar anlatılmalı ki hayatlarındaki hediyeye gözyaşlarıyla değil umutla sarılabilsinler. Bizler atipik otizm şemsiyesinin altındaki ara çocuklar ve aileleri her zaman otizmle iç içe yaşamak durumundayız. En basitinden engelli raporumuz her yıl atipik otizm olarak yenilenecek. Birçok doktor ve çevremizdeki insanlara göre de otizmliyiz. Bu kelimeyle yaşamaya alıştık artık zaten.

Ama bilin ki ara çocuklar artık dünyamıza gelmeye başladılar.

Aramızda sayıları giderek artıyor, peki bizler bu özel çocuklara hazır mıyız? Bir ara çocuk annesi olarak mesela ben tam olarak hazır değilmişim. Var gücümle hayatı madalyonun diğer yüzünü de görecek şekilde sanki en baştan öğreniyorum. Ara çocuklar muazzam bir zekaya sahipler. Üstün zeka ve üstün yeteneklerini doğdukları andan itibaren çaktırmadan kullanabilme yeteneğine sahipler. Bebek diyip geçtiğimiz bebek aslında bebek değil...

Buraya yazmak için uzunca bir süre bekledim. Çünkü sosyal medyada paylaştığımız her kelime çok büyük sorumluluk doğuruyor. Ve henüz çok çok çok az bilinen ara çocuklarla ilgili yaşadığım deneyimi en doğru şekilde analiz ederek aktarmak istedim. "Bunca zamandır ne yaptınız?" derseniz; kızımın tek tek tüm davranış bozukluklarını tespit edip terapisti ve eğitmeniyle birlikte bunları düzeltiyoruz. Otizmden kaynaklandığını sandığımız çoğu takıntı krizi aslında bizleri kandırdığı davranış bozukluklarıymış. İstediği olmadığında geliştirdiği davranışlarını kurallara sabırla, sevgiyle, tek bir anı bile atlamadan uygun hale getirdiğimizde aynı oranda kızımdaki sakinleşme ve hayatla iletişimi de arttı. Olumlu davranışlarını ödüllendirmeyi arttırdığımızda da bize kendi dünyasını aralamaya başladı. Çok güzel resim yapıyormuş mesela benim güzel kızım...

"Tek bir anı bile atlamadan" demenin ne olduğunu anlamışsınızdır. Telefonda konuşma lüksüm bile yok artık. Neyi neden yaptı? Sıralaması ne? Evdeki ortama nasıl davranarak cevap veriyor? Bu ve buna benzer detay ötesi detaylarla örülü şu an hayatımız. Ama kızımdan cevap alıyoruz ve aldığımız her cevap bizi daha da detaylıca gözlemlemeye itiyor.

Sevgiyle...

Yeni başlayanlar için otizm