Hepimizin öyle derin önyargıları var ki… Kırmak asırları bulabilir. Mutlaka zaman zaman iç konuşmalarımda ben de kendimi önyargılarıma saplanmış buluyorum. Ama hemen ardından kendime sesleniyorum, kızıyorum, düzeltmeye çalışıyorum.

Hamile olduğumdan beri gördüm ki bu önyargılar özellikle bazı dönemlerde hamilelik, evlilik, düğün, nişan vs. çok keskin. Burada hamilelikteki sorun; uzun bir süre boyunca bu önyargıları sallamamaya çalışmak. Onun için de kulağının arkasına atma refleksini geliştirmek.

Kadınlar asıl rol sahibi tabii burada, zannediyorlar ki hepimiz tornacıdan çıktık yetmiyor bebeklerimiz de tornacıdan çıkacak hem de aynı tornacıdan. Yahu bi’ gider misiniz?

Siz kendi hamileliğinizde yaşadıklarınızı ya da yaşayacaklarınızı alın koynunuza. Ne kadar bol soru ne kadar merak. Bununla kalsa iyi tabii her cevaptan sonra ayrı bir yorum. Mesela;

- Ohoooo daha neler yaşayacaksın bunlar ne ki? (gayet negatif tabii)

- Bunlar kilo mu yarım dünya dolaşacaksın…

- Ayy senin yorgunluk belirtilerin erken başlamış ben bilmem kaçıncı aya kadar koşturdum hep.

- Hamileyken bu kadar süslü gezme!

- Hamileyken gezme!

- Yolun kenarından yürüme, araba çarpabilir!

- Kediye sarılma!

- Şunu şunu ye bunu bunu yeme ben öyle yaptım ya da doktorum bana öyle dedi.

- Kilo alacaksın tabi ben 30 kg aldım.

- Çatlakları önleyemezsin bak ben önleyemedim.

Gerçekten oturup düşünmemiz lazım ayrı varlıklarız biz. Birbirimize benziyoruz ama ayrıyız bakınız; kardeşler hatta ikiz kardeşler. Tecrübeler tabii anlamlı ama karşı tarafa diretmediğimiz zaman. Ben de kendi doğrumu bulsam olur mu? Kendi kendime tecrübe etsem, istersem yardım derim zaten. Ama işin uzmanlarına sorarak derim. En son doğumu 50 sene önce yapmış birinin tecrübeleri güncel değil, benim için dikkate alınabilir de değil.

Gayet süslü gezmek istiyorum, deli gibi yürüyorum, spor da yapıyorum, yediklerime dikkat de ediyorum, çatlakları önlemek için yağ banyolarına da giriyorum, okuyorum, soruyorum, tekrar okuyorum, daha eğitimler alıyorum… Önce kendimi mutlu, aktif, başaran biri olarak tanımlayabilmeliyim ki oğluma faydam dokunsun. Her şeyiyle bana bağlı bir varlığı mutlu etmek demek o mutluluğun benden başlaması demek. Ayrıca klişelere takılmamaktan korkmayan bir evlat yetiştirmek istiyorum. Daha karnımdayken ben klişelerde boğulursam bunu anlatmaya yüzüm olmaz.

Sizin tecrübeleriniz sizin; etrafınızdakileri boğmayın, sizden farklı hareket ediyor diye korkmayın. Bu işin güzelliklerini anlatmaya çabalasanız biraz da… Karnında hareket ettiğinde nefesin kesilecek, mucize alıp seni hiç tanımadığın yerlere götürecek, hayatta hiçbir şey seni bir anda böylesine değiştiremeyecek gibi… Ben bana sorulursa bunları anlatacağım sadece… Hiçbir zorluk; zorluk gibi gelmiyor diyeceğim.

Bengü Kantekin Günal