Öyle ihtiyacımız var ki sonbahara... Bence ben sonbahar kadınıyım, ya sen?

Yaz mı? içindeki yazı tut tabii ki. Ama, ne bileyim, elimde sıcak sahlep, dizimde battaniye, ellerimin arasında bir kitap düşleyince bile ruhum doyuyor.

Kış mı? Uzun zaman oldu çocukluğumuzdaki gibi karın her yeri kaplamadığı, sadece soğuğunu hissettiğimiz... Ne asil ne sade, her yer beyazlar içinde...

İlkbahar? "Her şey güzel olacak, üzüleceksin ama renkler gibi hayatın da düzene girecek" diyor.

Öyle, böyle bir şekilde dört mevsimdeki gibi bir yaşantıya bürünüyoruz. Haydi gelin, hep beraber bir sahlep, çay, kahve bir şeyler içelim. Uzaklar yakın olsun. Sonbaharın yalnızlığı silinsin üzerimizden. Bir de sonbahar ayrılık zamanı sanki. Bir şeylere veda ediyoruz, vedalaşıyoruz. Bu, içimizdeki ölü hücrelerimiz olsun lütfen.

Mucize gibi doğa. Sana kucak açıyor. Konuşmasını bilene neler anlatıyor... Nasıl rahatlatıyor ister sonbahar olsun ister kış. Sen sana geleni güzel bil, güzel sev...

Ama denemediysen, bir bahar yağmurunda, bir kış karında geç sokak lambasının altına, karanlıktan sana gelen incileri hisset. Bırak saçına, tenine değsin. Değsin ve seni kendine getirsin.

Ve bir gün yolumuz kesişirse, içecekler senden, tatlı benden olsun. (Suflem çok güzelmiş, öyle diyorlar.)

İyi kal.

Çok Marslı Sevgili