Şimdiki zamanda her şey ne kadar da yapmacık, doğaldan uzak. Herkes herkesle samimi ama sorsan, kimse kimseyi sevmiyor. "Bu nasıl iş?" derseniz, çok basit. İnsanlar bir ortamda çok sıcakkanlı ve ya gereğinden fazla samimi hareketler gösterdiklerinde sanıyorlar ki her şeyi elde edecekler ya da istediklerini alacaklar, insanları kendilerine bağlayacaklar. Böyle durumlar geçici başarı sağlar. İnsanların arkanızdan konuşmasına çanak tutar. Sonunda maske düşer. Canım cicimli konuşmalar her zaman, her yerde işe yaramaz, kişiden kişiye göre değişir. Kimi insan da mesafelidir, insanlar arasındaki uzaklığı gayet güzel ayarlar, onlara yakın veya uzak olduğuna dair mesajlar verir. Bir ortama girdiğinde veya bir iş yerinde bunu akıllıca kullanır, adamına göre ayarlar. Daha çok ilgi toplar aslında. Temkinlidir. Soğuk durdukları için pek sevilmezler ve çoğunlukla yanlış anlaşılırlar, halbuki alakası yok.

Mesafe bir karakterdir. Sadece toplum değil aileniz, eşiniz, dostlarınız, herkesle aranızda bir mesafe olmalı ki sizi yargılamasınlar. Saygı ve sevgi çerçevesi içinde yürüyen ilişkiler mesafeden doğar hep. Ama siz bir şeyleri laçka hale getirirseniz, ilişkilerinizde o zaman hem başarısız olur hem de üzülürsünüz. Prensipler hep işe yarar. Sizi sevmeyen insanlar size dokunulmayacağını, zor olduğunuzu ve kararlarınızı sorgulayamayacaklarını bilirler, böylelikle canınız yanmaz.

Ne demişler? Mesafe iyidir, SİZ İZİN VERMEDİKÇE KİMSE SİZİN HAYATINIZA GİREMEZ…

Zeynep Erkmen Açıkbaş