Hatırlıyorum, bu siteye 2017 biterken de yazmıştım bir yeni yıl yazısı ve şimdi gene biten bir yılın ardından yazıyorum, ne tuhaf… Koskoca sene nasıl bitti, ne ara bitti, hiç bilmiyorum ama bitti işte. Öyle ya da böyle... Ben yılın bittiğini her sene aldığım bir takvimin sayfaları bitince idrak ediyorum ve her sene başında onu, sevdiğim biri bana hediye alır. Ona derim ki “Bu sayfalar sence nasıl bitecek? Tam 365 sayfa” ve şimdi gene onun bitmesine tam 3 güncük kaldı.

İnsan olmanın çok zorlaştığı bir sene daha geride kaldı. Çok olaylar oldu, hayvanlar öldürüldü, kadınlar dayak yedi, cinayetler işlendi. Anladık ki bir kez daha, insan olmak çok zor. Büyük meziyet isteyen bir durum aslında. 365 gün zor geçti bu olaylardan dolayı…

Bizlere nasıl geçti peki? Biraz buruk. Yani 2017 daha güzel geçmişti, diyebilirim kendi adıma. Oysa biz yeni seneye girmeden hep güzellikler dilemez miyiz? Hayat işte, ne zaman ne getireceği pek te belli olmuyor. Kimi günleri oldukça depresif, ruh halim oynak yaşadım, diyebilirim . Kimi günler, anlık mutluluklar... Ama bir şey öğrendim ki “Bana ancak ben iyi geldim gene”. Kendimi ve bünyemi, ruh sağlığımı ben korudum, ben yönettim. Ve sağlığın en önemli şey olduğunu öğrendim. Onun dışında, her küs olduğun insanla barışmaman gerektiğini, bunun bazen hiç de iyi gelmediğini öğrendim. Ama öte yandan saygı ve sevginin gene de olması gerektiğini, bazı şeyleri kabullenmek gerektiğini de öğrendim.

Şimdi, 2019’dan beklediğim bu sefer hiçbir şey yok. Sadece sevdiklerimi benden almaması ve sağlıklı koca bir yılı gene beraber geçirmek. Kendimiz için en doğru kararları verebilelim 2019'da. Umarım herkes için aynı şey olur. İnsan olmaya çalışılan bu dünyada hepimizin yegane yapması gereken şey, beden ve ruh sağlığının korunması için ne gerekiyorsa yapılması olmalı. Negatifliklerden, olumsuzluklardan bize iyi gelmeyen şeyleri hayatımızdan eleyerek başlayabiliriz mesela 2019’un ilk günlerine…

Hoşçakal 2018.

Zeynep Erkmen Açıkbaş