Gökyüzündeki yıldızları utandırıyoruz bu gece. Herkese, her şeye inat umutla başlıyoruz yarım kalmış bütün hikâyelerimize.

Kimsenin elinden zorla elma şekerini almadık ya. Kendi benliğimiz için kendi hayat rotamızı çizmenin peşinden gidiyoruz. Bugün rotayı sağa çevirmenin tam vakti. Kalkmak için başka bir el beklemek yerine tüm gücün seninle olduğunun bilincine sahip olduğun gün bugün.

Şimdi güçlüce kalkıyoruz ayağa ne bir destek alıyoruz hayattan ne de bir umut… Umutsuz da yeşermez mi hiç hayaller? Hayalleri olmayan insanlara hiç dokunmuyor yaşamım. Çünkü insanlar kurdukları hayallerle şekil alıyor benim lunaparkımda. Kimiyle çarpışan arabada kavga ediyoruz kimiyle dönme dolapta sıra bekliyoruz.

Ortak payda da bulunduğumuz nice insanlar tanıyoruz.

Aynı şarkıyı dinlediğimiz, aynı yerlerde gezdiğimiz aynı filmi defalarca izlediğimiz insanlardan bahsediyorum peki hangi birini gerçekten tanıyoruz? Hatırla; 17 yaşını, 19'unda aldığın kararları hatırla; yaptığın çılgınca hataları... Şimdi hepsi yanağında kocaman bir el izi.

Soluksuz yaşamına unutmadan sık sık hatırlayarak devam et farkına varmalısın tecrübelerinin sana neler kazandırdıklarını.

Kaçtığımız ne varsa koşmayı bırakalım, artık kazanmanın bir yolunu bulalım. Kazanamayacak kadar güçlü değilsek de kaçacak kadar korkak olamadığımızı hatırlayalım. Zamanın peşinden koşmayı bırakalım o başlasın bizi kovalamaya.

Büyük büyük kavanozlara reçeller yapalım, sıra sıra çiçekler dikelim. Begonviller, sümbüller, ortancalarla dolsun bahçemiz en çokta menekşeler büyütelim.

Yaşamın ellerimizde olduğunu her avuç içlerimize baktığımızda özümseyelim.

Bırak artık koşmayı, ne için savaşalım ki, neden savaşalım. Sıra sıra dağları izleyelim, huzura kovuşmanın bir yolunu bulalım. Benim için huzur, küçük bir kokunun içinde saklı.

Peki ya seninki nerede saklı?

Semra Keskin

Fotoğraf: Jean-Marie Hullot