Yaşımız kaç olursa olsun, her gün çocukluğumuzu içimizde taşıyoruz. Örneğin incinmiş 5 yaşındaki benliğimiz, en iyi arkadaşımız telefonumuza cevap vermediğinde ortaya çıkabiliyor. Kendimizin bu genç versiyonuyla ilgilenmek, "içinizdeki çocuk" ile iletişime geçmek başlı başına bir sorumluluk.

İçinizdeki çocuğa ulaşmak

İç çocuk şifası olarak da adlandırılan çalışmalar, çocukken karşılanmayan ihtiyaçlarımızı gidermenin ve geliştirdiğimiz bağlanma yaralarını iyileştirmenin bir yoludur. Herkesin içinde doğru şekilde ya da çocukken ihtiyaç duydukları şekilde sevilmeyen daha genç bir parça vardır. İç çocuk çalışması, her tür içsel çalışma gibi, bilinçaltınızın liderliği almasına izin verilen bir alan yaratmayı içerir. İç çalışma, başkaları tarafından reddedilmiş ve "uygunsuz" veya "aşırı" olarak etiketlenmiş gerçek duygularımızı ve parçalarımızı keşfetmek için kendi içimize girme eylemidir. Kendimize içeri girmek için zaman vererek, günlük başa çıkma mekanizmalarımızı (kaçınma, duygularımızı uyuşturma, vb.) soymaya başlarız ve bilinçaltımızı tamamen kabul edip bilinçle bütünleştirebiliriz. İç çocuk çalışması hakkında gerçekten özel olan şey, içsel çocukla, entelektüel düşünce ve kelimelerle ifade edilmek yerine, duygusal temelli ve somutlaştırılmış bir dil olan onların dili aracılığıyla konuşma niyetidir.

"İçimizdeki çocuk" ne demek?

İçimizdeki çocuk, çocukluğumuzun birçok noktasında kendimizin bir temsilidir ve biz, çeşitli yaşlardan iç çocuklara sahip olabiliriz. Bu parçamız, gerçek çocuklar olarak deneyimlediğimiz doğal coşkumuz, merakımız ve yaratıcılığımızla çok bağlantılıdır. Çocuklar olarak, çevremizin ve bizi yetiştiren kişilerin bize öğrettiklerini ve bize nasıl davrandıklarını kolayca özümseyerek çok etkilenebiliriz. İç çocuk yaraları veya bağlanma yaraları, travmatik bir olay veya tamir edilemeyen kronik bir yırtılma olduğunda ortaya çıkabilir. Çocuklar için tamir edilmeyen bir yırtılma, yardım için bağırmak ancak duygusal olarak uygun olmayan bir bakım veren kişi tarafından duyulmamak gibi görünebilir. Birinin mağazada bizim için kapıyı açık tutmayı unutmasından, bir arkadaşın bize merhaba dememesine kadar, yetişkinlik dönemi boyunca günlük hayatımızda da yırtılmalar meydana gelir. Onları nasıl içselleştirdiğimiz, deneyimin bir yara olarak kalıp kalmayacağını veya orada işlenip işlenmediğini belirler. Yetişkinlikte, yaralı iç çocuğumuzu iyileştirme ve genç benliğimizin her zaman istediği güvenli, güvenli iç ve dış ortamları yaratma şansımız var.

İçinizdeki çocuğa şefkat vermek neden önemlidir?

Yetişkinler olarak, ister basit ister karmaşık travma olsun, duygusal ihmalden fiziksel istismara kadar çocukluğumuzdan yaralar taşıyarak dolaşıyoruz. Birçok yetişkin bu acı ve duygularla yalnız olduklarını hisseder ve bu yüzden onları "diğer yetişkinlerin yaptığı gibi" örtbas ederler. Bu yüzden içsel çocuğa şefkat vermek çok önemlidir. Yanlış ya da kötü olmadığımızı kendimize hatırlatmamız gerekir. Duygulardan utanmamak çaba ve zaman gerektirir. İçimizdeki çocuğa şefkat vererek, genç benliklerimizin her zaman ihtiyaç duyduğu güvendelik duygusunu yaratmaya başlarız. Doğal hediyelerimizin, içsel merakımızın ve sınırsız sevme kapasitemizin kilidini açarız. Öte yandan, geçmiş acılarımızı ele almaktan kaçınmak; işkoliklik, alkolizm veya ırkçılık gibi kendimize ve çevremize zarar veren davranışların ortaya çıkmasına neden olabilir. İç çocuğumuzu iyileştirdiğimizde nesilleri iyileştiriyoruz. Dünyayı iyileştiriyoruz. Kelimenin tam anlamıyla birbirimizi etkiliyoruz; çekirdek düzenleme budur.

İçinizdeki çocuğun yaralı olduğunun işaretleri

1- Son derece tepkisel hissetmek

Kendinizi durumlara karşı oldukça tepkili bulduğunuzda, aniden çok kopuk veya sinirli hissettiğinizde, içimizdeki yaralı çocuğumuzun ortaya çıktığını fark edebiliriz. Yetişkin benliğimiz, dışını yönetmeye veya kontrol etmeye çalışıyor, bu da onları içeride rahatsız hissettiriyor.

2- Bağımsızlığa aşırı değer vermek

Bu, "Kimseye ihtiyacım yok" anlatısını tekrarlamak ve herhangi bir yardım istemenize izin vermemek gibi görünebilir.

3- Yıkıcı başa çıkma davranışları

Bu, çok fazla alkol, alışveriş, hile, kumar, yemek ve hatta kronik erteleme ile başa çıkmak gibi görünebilir.

4- Zayıf duygusal ve zihinsel sağlık

Bu; depresyon, motivasyon eksikliği, gittikçe daha fazla yalnız veya arkadaşlarla vakit geçirmek istemek (farklı şekillerde ortaya çıkan kaçınma), uyku güçlükleri, kilo alımı veya kaybı ya da hayatın farklı alanlarında artan kaygı gibi birçok farklı şekilde ortaya çıkabilir.

5- İlişkilerinizde tekrar eden kalıplar

Bağlanma yaraları olan kişiler, romantik olsun ya da olmasın, yetişkin ilişkilerinde çocukken deneyimledikleri bağlanma kalıplarını bilinçsizce yeniden yaratma eğilimindedir. Bu durum, esasen çocukluk travması kalıplarını tekrarladıkları anlamına gelir. Bu; tartışma sırasında veya partner duygularını dile getirdiğinde kaçınma, partnerin ihtiyaçlarını veya ilişkide kendi ihtiyaçlarınızı görmezden gelme, bir sorun varken olmadığına ya da tam tersi olduğuna inanmak için kendinizi kandırma, ilişki içinde endişeli veya korkulu olma; bu nedenle, her şeyden önce partnerinizi memnun etmeye çalışma, terk edilmekten veya reddedilmekten derin bir korku duymak şeklinde ortaya çıkabilir.

İçinizdeki çocukla nasıl bağlantı kurabilirsiniz?

İçimizdeki çocuğu anlamaya başlamak için onların duyusal ve bedensel temelli olan dilinde dinlemeyi ve iletişim kurmayı öğrenmeliyiz. Bir çocukla oynamanın nasıl bir şey olduğunu hatırlarsanız, sizinle tam ve anlamlı cümlelerle konuşmak yerine, çocuklar istek ve ihtiyaçlarını beden dili ve sezgisel sesler aracılığıyla ifade edeceklerdir. Bu nedenle, içimizdeki çocukla yeniden bağlantı kurmanın çoğu, tüm duyu alanlarımızı harekete geçiren faaliyetlerde bulunmaktır. İlk önce kendimizi dil, mantık ve eleştirel düşünme ile ilişkili sol beyinden duygusal ifademiz, sezgimiz ve yaratıcılığımızla ilişkili sağ beyine alarak başlayabiliriz. Bunun için bazı teknikler yardımcı olabilir.

1- Nefes çalışması ve farkındalık çalışması yapın

Derin nefeslerimize ve fiziksel bedenimize bağlanmak, yetişkin dünyasının stresinden ve "dövüş ya da kaç" sempatik uyarılmasından kurtulmamıza yardımcı olur, böylece şimdiki zamanı merak edebiliriz. Bedenimizi kontrol etmek için beş duyunun hepsini kullanın. Bunu üç bilinçli derin nefes alarak yapabilirsiniz. Bir elinizi karnınıza ve göğsünüze koymanıza yardımcı olabilir, sonrasında diğer duyularınızla iletişime geçin.

• Yerleşirken gördüğünüz bir şeye dikkat edin.

• Kokusunu aldığınız bir şeyi fark edin.

• Ne duyduğunuzu inceleyin.

• Tattığınız bir şeye odaklanın.

• Hissettiğiniz bir şeyi düşünün.

2- Yaratıcılığınızı besleyin

İster çizin, ister yemek pişirin, çiçek bakın ya da çizgi roman okuyun keyif aldığınız şeyi yapmak kendinizi merkeze almaktır ve sizi içimizdeki çocuğa geri götürür.

3- Koleksiyon yapın

Çocukken bir şeyler toplamanın nasıl hissettirdiğini hatırlıyor musun? Yürüyüşte, sahile giderken bulduklarımızı (sopalar, kayalar, deniz kabukları) toplamak, içimizdeki çocukla yeniden bağlantı kurmanın bir yolu olabilir. Bu herhangi bir pratik sebep için değil, saf deneyim için yapılmalıdır.

4- Görselleştirme alıştırması yapın

Görselleştirme süreci, içinizdeki çocukla bağlantı kurmanın harika bir yoludur. Görselleştirmeler, hayal gücümüze ve duyularımıza erişmemize yardımcı olur. İlk başlarken, rehberli görselleştirmeler çok yardımcı olabilir.

5- Günlük tutun

Günlük tutmanın amacı, sizin (ve bu durumda içinizdeki çocuğun) dış dünyanın beklentileri olmadan kendinizi dürüstçe ifade edebilmeniz için güvenli bir alan yaratmaktır. Oturup içinizdeki çocuğa bugün nasıl hissettiğini sormak gibi görünebilir. Anahtar, içinizdeki çocuğun kendi deneyimlerine ilişkin algısını, onları filtrelemeden veya düzeltmeden onurlandırmaktır.

Manşet görseli: Instagram - pride_nyasha

Referanslar:

Tiffany Trieu. "What Is Inner Child Work? A Guide To Healing Your Inner Child". Şuradan alındı: https://www.mindbodygreen.com/articles/inner-child-work (31.12.2020).