Onunla tanıştığımda lisedeydim. Okulun son zamanlarından itibaren görüşmeye başladık. Üniversite sınavına beraber hazırlandık. Aynı okula gitmek istiyorduk. Aramızdaki ilişki masum ve romantikti. Çocuktuk işte… Sınava girdik ve farklı yerleri kazandık. Ben İstanbul’da kaldım. O İzmir’e gitti. Uzaktan ilişkimizi sürdürmeye çalıştık. Tatillerde ve 15 günde bir hafta sonları İzmir’den İstanbul’a beni görmeye geliyordu.

Üniversitenin ikinci senesinde sömestr tatilinde İzmir’e onu görmeye gittim. Ev arkadaşlarıyla kalıyordu. Güzel bir akşam geçirdik. Gece olduğunda beraber uyuyacaktık. Uzun yıllardır beraberdik ve artık zamanının geldiğini düşüyorduk. Daha önce bunu konuşmuştuk. O gece benim bekaretimi kaybedeceğim gece olacaktı. Yanına uzandım. Saçlarımı sevdi, öptü ve istemiyorsam yapmamızın şart olmadığını söyledi. Buna hazırdım. Sevgilimi çok seviyordum. Beraber olduk ve bu süre içinde çok nazikti. Her adımda bana canımın yanıp yanmadığını soruyordu. Beni incitmek istemiyordu. Etrafa kan gelebileceğini düşünüp yanımıza havlu ve ıslak mendiller almıştık. Fakat kan gelmedi. İkimiz de duruma şaşırmıştık. Ve canım tahmin ettiğim kadar yanmamıştı. Ertesi gün yüzünde garip bir ifade vardı. Bana bakire olup olmadığımı sordu. Yıllardır beraberdik ve böyle bir şey sorması beni çok üzmüştü. Kan gelmediği için bakire olmadığımı düşünmüştü! O günden sonra ilişkimiz kötüye gitti. Kıskançlık krizleri, güvensizlik sevginin yerini aldı. Ve kötü bir şekilde ayrıldık. Bekaretimi kaybettim ve kan gelmemesinin nedenini doktora gidince anladım. Kızlık zarım çok esnekti. Nadiren görülebilir bir durummuş bu. Hala bakire gözüküyorum bu nedenle :)

Rumuz: Leyla

Unutamadığınız, kimseyle paylaşamadığınız ve artık içinizde tutmak istemediğiniz ilk heyecanlarınızdan birini rumuzunuzla birlikte ilkseferim@hthayat.com e-posta adresine gönderin yayınlayalım.