Bu tam olarak bir ilk seferim yazısı değil ama yine de size yazmak istedim.

Henüz 5 yaşındaydım. Okula bile başlamamıştım. Pek sosyal olmayan, uslu bir çocuktum. Mahalledeki tek arkadaşım benden bir yaş büyük olan komşumuzun kızıydı. Ailelerimiz sokakta oynamamıza pek izin vermezdi, dolayısıyla ya onların evinde oynardık ya da bizde…

Bir gün onlardayken “Televizyonda birşey izledim, yapalım mı” dedi. Ben de evet dedim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum, o bana anlattı ben de yaptım. Kötü birşey olduğunu düşünmediğimden, hiç itiraz etmedim. Önce öpüştük ama çok kısa sürdü. Tükürüğünü hissedince iğrenmiştim ama belli etmedim. Sonra üstüne yatmamı isteyip uzandı. Tam ben de uzanıyordum ki annesi birden içeri girdi. Hemen toparlandık. Zaten soyunmamız gerektiğini bilmiyorduk, giyiniktik. Birşey olmamış gibi davrandık. Annesi de bize bakmadan, içeriden birşey alıp tekrar çıktı.

Birkaç gün sonra kendi odamda oyun oynarken içeriden kahkaha sesleri duydum. Benim de adım geçiyordu. Kapıya yaklaşıp dinledim. O gün annesi kapıdan bizi dinliyormuş. Arkadaşımın annesi, anneme ve apartmandaki komşularımıza olan biteni kahkaha atarak anlatıyordu. Kadınlar da hep bir ağızdan gülüyorlardı. O kadar utanmıştım ki birkaç ay evden çıkmak istemedim.

O günden sonra bir kadınlara evet demeden önce 4 kere düşünürüm. Okula başladıktan sonra, hatta hayatımın geri kalanında bu hep böyle kaldı.

Rumuz: minikadam

Unutamadığınız, kimseyle paylaşamadığınız ve artık içinizde tutmak istemediğiniz ilk heyecanlarınızdan birini rumuzunuzla birlikte ilkseferim@hthayat.com e-posta adresine gönderin yayınlayalım.