Ailem Maraş'tan İstanbul'a taşınalı 20 yıl olmuş. Bu 20 yılda akrabalarımızdan çektiğimiz kadar kimseden çekmedik! Annemin hayatına laf, babamın işi hakkında ileri geri konuşmalar, benim için demedikleri kalmadı. Abim tüm akrabalardan uzak durmasına rağmen onun hakkında bile dedikodu çıkardılar.

Köy yerine, namazında niyazında insanların nasıl bu kadar kötü kalpli olduğunu hiç bir zaman anlayamadım. Yıllardır görmediğim halam benim hakkımda "Evlensin artık. Evde kaldı. Okuyup ne olacakmış" demeye başlamış.

Babam bunları biliyor olmasına rağmen tüm dedikodulara, akrabalarımız tarafından gelen saldırılara dur demedi. Annemi kendi ailesine ezdirdi. Akraba akbaba diye bir şarkı var. Tüm akrabalarıma armağan ediyorum. Cahilliklerinden bıktım usandım. Kendilerini eğitemiyorlar, kalplerini iyileştiremiyorlar...

Cahillik kötü kalpliliğe itiyor insanları. Bunu anladım.

Rumuz: Melek