32 yaşındayım. İki üniversite bitirdim. Master eğitimimi tamamladım. Çocukluğumdan beri hayal ettiğim mesleği yapıyorum. Tiyatro ile ilgileniyorum. Arkadaşlarım ve ailem ile vakit geçirmek beni mutlu ediyor. Hayatımda her şey yolunda gibi. Ufak tefek sorunlar çıksa da... Benim problemim şu ben aşık olamıyorum. Uzun bir ilişki yaşadıktan sonra erkeklere karşı güvenimi yitirdim. Çok üzülmüştüm. Karşıma birçok kişi çıktı ama ben güvenemiyorum. Biraz konuşmaya başladıktan sonra olumsuz özelliklerini yakalıyorum. Belki de yanlışı yakalamak için programladım kendimi bilemiyorum. Çevremdekiler güzel ve akıllı birisin neden hayatında biri yok dediğinde ne diyeceğimi şaşırıyorum. Eski filmlerdeki aşkı arıyorum hep ama bu mümkün değil. Her ilişki bitmeye mahkum gibi geliyor. Ve günü yaşamak ve iyi zaman geçirmek için birbirlerini sevmeyen çiftlerin el ele tutuştuğunu görüyorum. Bunun yanında gerçekten aşk yaşayan arkadaşlarım da var ama bu çok az. Bazen düşünüyorum aşık olmak için fazla gerçekçiyim galiba. Ya da aşık olmamak birine kapılmamak için yalnızlığı seçiyorum. Sahte bir aşk yerine gerçek bir yalnız daha iyi gibi!
YORUMLAR