İnsanlar tek dil kullansa, tüm sınırlar kalksa, dillerin, dinlerin, renklerin anlamsız savaşları bitse, insan sadece insan olabilse, aklı özgür olsa, evrendeki yaşamı koruyabilse, doğayı, insanı, hayvanları, plan yapsa ve yeni şehirler inşa etse doğayı bozmadan, yeşili kesmeden, suları kirletmeden. Böyle bir yaşamın özlemini duymak ama bu şekilde düşünenlerin sayısı günden gün azalıyor.

Kendine güvenmek iyidir ama insan sadece kendi yetenekleri ve bilgisiyle başarıya ulaşamaz. İçinde yaşadığınız ülkenin şartları size destek olmuyorsa, etrafınızda size yardım edecek başka insanlar yoksa tek başınıza çok az yol alabilirsiniz. Siz ve atınız ne kadar güçlü olursanız olsun eğer çıktığınız yol üstünde dinleneceğiniz ve yardım göreceğiniz kervansaraylar devlet tarafından yapılmamışsa veya sizi başka kabiledensiniz diye içeri almıyorlarsa, o yollarda telef olursunuz. Kendimize güvendiğimiz halde, şartlar elvermediği ve birileri önümüzü kesti diye ülkeyi terk mi edelim? Eğer savaşçı gerçek bir savaşçı ise ya kazanır ya da o ülkede ölür. Ya da ona savaşçı denmez.

Önce insan olun sonra hangi dini, dili, ırkı, mezhebi isterseniz o olursunuz. En kudretli insan kendisine hâkim olabilendir. Allah'ın adaleti ne yaptıysanız muhakkak karşılığını göreceksiniz.

Ebabil kuşu Kur'an-ı Kerim'de adından söz edilen ender kuşlardan bir tanesidir. 570 yılında Yemen Valisi Ebrehe, Kabe'yi yıkmak için fil ordusu ile Kabe'ye hareket eder. Kabe'nin girişinde Ebabil kuşlarından oluşan sürü gagaları ile taşıdıkları taşları fil sürüsünün üzerine bırakır. Ebrehe'nin fil ordusu atılan taşlarla yenik düşer. Fil suresinde bu olay anlatılmaktadır. Ebabil kuşları diğer kuşlardan farklı olarak tüm ömürlerini uçarak geçirirler. Sadece üremek için yere konar ve bir daha havalanamazlar. Kendilerine has kanat yapıları uçarken aynı zamanda uyumalarını da sağlar. Nadir görülürler. Halk arasında Ebabil kuşu görenlerin o yıl hiçbir sıkıntı yaşamayacaklarına inanılır.

Her durum karşısında dürüst ve cesur davranmalı. Hatalıyken evet böyle oldu sonucuna razıyım diyebilmekte, haklıyım ne pahasına olursa olsun davamın arkasındayım diyebilmekte erdemliliktir. İster para, iş, arkadaşlık, dostluk, ister aile, eş, çocuk, ister idealler, umutlar, hayaller fark etmez. Cesur davranıp dibe vurduğumuz zamanlar olabilir, ikinci kez deneyip birinci de yaptığımız hataları ipucu olarak kullanabilirsek cesaret yine kazandıracaktır. Biz başaramasak bile bizden sonrakilere yol göstermiş oluruz.