Hepimizin hayalleri, arzuları, istekleri ve belirli tarzları var. Ve en önemlisi de karşımızdaki insanlardan daha doğrusu ikili ilişkilerden bazı beklentiler. Ne zaman ki o beklentiler sıfıra iner o zaman işte hem tehlike hem de artık sizin için o insan yavaştan bitmeye başlamıştır ya da yorgunluktan uğraşmayı bırakmışsınızdır. Hep derler ya "sıfır beklenti çok mutluluk" diye... Bu da tartışılır. İnsanın sevdiklerinden beklentisi olmaz mı? Olamaz mı? Bence olmalı. Size hangisi uygun? Genelde bu tarz beklentilerin sonu hayal kırıklığı ve heves kaçması olur. Olduğu zaman da ya düşündüğünüz gibi çıkmayabilir ya da başka sorunlar vardır o zaman büyük bir hayal kırıklığı...

Biz kadınlarda küsmek değil de heves kaçtı mı birkaç kere tehlike çanları çalar. Bu sefer de çok güzel bir şey gerçekleşir hayatınızda, size yapılmış bir sürprizdir ya da uzun zamandır beklediğiniz bir şeydir. Bu sefer de hevesiniz kursağınızda kalmış olur ve bu olaylar hayatınızda birden fazla olmaya başlamışsa bir silkelenip düşünmeye başlarsınız. Asıl sıkıntı orada başlar... Yitirilen umutlar zamanla öfkeye dönüşür. İnsanın başta her şeye umudu vardır. Umutlar kursakta kala kala yerini öfkelere bırakır ve yüreklerimiz soğur. Bir insanın hevesinin kursağında kalmasından daha kötüsü olamaz çünkü o insan başkalarının felaketi olabilir.

Her istediğiniz, yaptığınız şey kursağınızda kalıyorsa sizi mutlu etmek yerine tedirgin etmeye başlamışsa bazı kararlar almakta fayda var. Asıl tuhaf olan sizi inciten insanların, sanki siz onları incitiyormuşsunuz gibi davranmalarıdır. Okuduğum bir kitaptan alıntı burası: Kursak diye bir yer var; heveslerim, hayallerim hep orada...