Bir süredir insanlık olarak görünmeyen bir düşmana karşı ciddi bir savaş vermekteyiz ve gün geçtikçe bu savaşa karşı galip gelmeye devam ediyoruz. Her geçtiğimiz günde galip gelen kişi sayısı daha da artacak, bunda hiçbir şüphemiz yok ancak başka artması gereken bir şeylerin daha olduğunun siz de farkında mısınız?

Mesela sağlığımıza verdiğimiz önem. Eskiden belki de yeteri kadar sağlığımıza gerekli önemi vermiyorduk. Bana bir şey olmaz diyip biraz rahat davranıyorduk ve bu salgın dolayısıyla gördük ki böyle düşünmenin hem bize hem sevdiklerimizde hem de hayatımız boyunca hiç görmediğimiz, bir daha yolumuzun kesişmeyeceği insanlara bile zararı dokunabileceğinin farkına çok acı bir tecrübe ile farkına vardık. Sağlığın her şey olduğunu, sağlık olmadan bir şeyin bile gerçekleşemeyeceğini gördük ve görmeye devam etmekteyiz.

Daha sonra sevdiklerimiz ile geçirdiğimiz bir anın bile ne kadar kıymetli olduğunu gördük, anladık. Onlara sarılmanın, birlikte oturup sohbet etmenin, eğlenmenin, gülmenin hatta ağlamanın bile paha biçilemez bir şey olduğunu gördük. İllaki içimizde vardır bir yere davet edildiği zaman türlü bahaneler uydurup oraya gitmeyenler. Şimdi en büyük pişmanlıkları onlar yaşıyor. Şu salgın bitse de birileri beni bir yerlere çağırsa diye dua ediyor. Her uydurduğu bahane için pişmanlık yaşıyor, keşke demeseydim diyor. Çünkü ne kadar yalnızlığı seversek sevelim, ne kadar tek başına bir şeyler yapmaktan keyif alırsak alalım insan illa ki bir müddet sonra bu durumdan sıkılıyor ve birlikte gülüp, eğleneceği hatta birlikte ağlayacağı dertleşeceği insan arıyor.

Ve tabii farkına vardığımız, belki de sağlık kadar önemli olan bir diğer şeyse hiç şüphesiz ki büyüklerimizin değeri. Son zamanlarda büyüklerimize karşı saygı ve sevgi neredeyse hiç yok denecek kadar azdı. İnsanlar, özellikle günümüzdeki birçok genç yaşlıları etkileşim almak uğruna büyüklerimizi alay konusu edip, onları gülünç durumlara düşürdüler ama bilmiyorlar ki esas gülünç duruma düşenler kendileri. Şu salgın zamanında bile insanlar ekmek ve can derdindeyken büyüklerimizle alay edip fenomen olma hevesi olan saygısızlar var. Neyse ki hala içinde bir nebze olsun merhameti olanlar var ki böylelerine fırsat vermiyorlar. Dilerim bu salgın sonrasında bu sayı yani içinde büyüklerimize karşı sevgi, saygı ve merhameti olan insan sayısı artar.

Bu saygıyı sadece otobüste yer vermek olarak algılamamak gerek. Elbette bu da bir saygı göstergesi ancak tek başına yeterli değil. Onlar için önemli olan onlara güler yüzlü olmamız, hallerinin hatırlarının sorulması ve yaptıkları güzel şeylere saygı duyulması. Ne de olsa geçmişine saygısı olmayanın geleceğine de saygısı olmazmış. Bu süreç sonunda eminim ki hepsine karşı saygımız ve sevgimiz artacak. Onların belki de ömürlerinin kısa süresinde daha mutlu olmalarını sağlayacağız ve bilin ki bir insanın mutluluğunun sebebi olmak kadar güzel bir şey yoktur bu hayatta. Hele ki istekleri sadece sevgi ve saygı olan büyüklerimizin.

Bu günler geçecek, çok az kaldı ve bu günler geride kaldığında bizler sağlığının öneminin daha fazla farkında olan, sevdikleri ile geçirdiği bir anın kıymetini bilen, buluşmalara bahane uydurmayan, büyüklerine saygılı ve sevgili insanlar olarak çıkacağız. Virüsü değil, iyiliği, güzelliği bulaştıracağız.