Merhaba, ben ‘o kız’. Filmlerde ve dizilerde hep kötülenen ve tek taraflı bakılan o popüler kız. Daha doğrusu eskiden öyle olan ve şimdi bunun farkına varan…

Aslında olaylar ta lise döneminden, bundan bir 10 yıl öncesinden başlıyor. O zamanlar aynı okulda okuduğum kuzenimle aramızın iyi olmayışıyla. Aslında o dönem ben de henüz kendini yeni keşfeden ve hayatta bir yerde konumlandırmaya çalışan biriydim. Bu süreçte aramda bir yaş olan ve bazı sosyal sıkıntılar yaşayan kuzenimle aynı okula gidiyorduk. Kuzenim öz bakımına çok dikkat etmeyen ve özgüven problemleri olan bir kızdı. Ben de böyle problemleri olmayan, kendince sevilen ve sosyal bir sorun yaşamayan biriydim. Hâl böyle olunca kuzenimin annesi tarafından bir nevi ona bakmakla görevlendirildim.

Aslında kuzenimle beraber büyümüş de sayılmazdık. Onlar daha sonra bizim mahalleye taşınmıştı ve benim için bir yabancıdan farkı yoktu. Başlarda onu kendi arkadaş grubumla tanıştırdım ve bir şeyler yaptığım zaman ona teklifler götürdüm ancak çok uyumlu bir kız değildi ve sürekli eleştiren olumsuz tavrı sebebiyle pek istenmemeye başladı. Bu durum çevremden gelen ve kuzenimden beni sorumlu tutan sözlerle birleşince ondan gittikçe soğudum ve o da iyice dışlanan biri oldu.

Gelgelelim bugüne… Şimdi ikimiz de yetişkin insanlarız ve ne mutlu ki kendi ayaklarımız üzerinde durabiliyoruz. Böyle çocukça problemler olmadan çok daha kolay iletişim kuruyoruz ve artık daha iyi anlaşan iki insanız. Geçmişi konuştukça da onun hakkında daha fazla şey öğreniyorum. Örneğin İstanbul’dan memlekete, bizim yanımıza dönme sebeplerinin babalarının kumar bağımlılığı olması ve o dönemde oldukça zor bir dönemden geçiyor olmaları gibi… Şimdi çok şükür her şey yolunda ancak benim o dönem yeterince gülümsemediği için beni arkadaşlarıma rezil ettiğini düşündüğüm kızın bunlarla uğraşıyor ve kardeşlerinin sorumluluğunu taşıyor olması beni neredeyse kendimden çok soğuttu. Kendisinin bana karşı suçlayıcı bir tavrı olmadı ancak sohbet aralarında o dönem yalnızlaşmanın onu ne kadar kötü hissettirdiğini söylüyor ve o dönemi oldukça korkunç anlatıyor olması beni suçlu hissettirdi. Bu kadar yıl sonra bilinçli olmayan davranışlarım için nasıl bir özür dilerim bilmiyorum ancak bu vicdan yükünü taşımak istemiyorum.

Ben bir şekilde konuşacağım ve olanları değiştirmese özrümü dileyeceğim ancak bu iç döküşümü paylaşmak istedim. Belki böyle küçük detaylara takılırken karşısındakinin hikâyesini okuyamayan birini bir kez daha düşünmeye yönlendiririm ve bu çok şeyi değiştirir. Özellikle daha genç kız kardeşlerim için hayat size bunu acı bir şekilde öğretmeden bazı şeyleri duymak önemli diye düşünüyorum.

Bazı şeylerin tekrar yaşanmaması dileğiyle…

Rumuz: O kız