Evet, kesinlikle bu hafta ingilizce öğreneceğim... Seramik yapmaya başlamalıyım, tam bana göre... Kitap da yazabilirim, neden olmasın? Ama önce bir yoga öğrenip, rahatlasam mı? Daha binlerce örnek verebilirim.

Veeeee sonra "canım hiçbir şey yapmak istemiyor" modu. Hatayı nerede yapıyorum inanın bilmiyorum ama hissediyorum yalnız değilim. Kararsızlıklar kraliçesi gibiyim, arkamda yarım bıraktığım o kadar çok karar var ki. Beni bu kararsızlığa ve vazgeçişlere iten sebepleri keşfe çıkıyorum. Galiba bunun sebebi hayal kırıklıkları... Bu hayatta ne çok emeğimiz boşa gidiyor düşünsenize.

Bazen uğruna birçok şeyden vazgeçtiğimiz evliliklerimiz, bazen emek verdiğimiz dostluklarımız. Bazen yıllarca uğruna didindiğimiz mesleklerimiz, bazen işte tam bu deyip kaybettiklerimiz. Kırılan onlarca hevesimiz, yıkılan güven duygumuz, başarıp ödülünü alamadıklarımız.

Eminim hepimizin hayatı bu gibi hikayelerle doludur. İşte tam bu sebeple durduruyoruz tüm girişimlerimizi, işte bu sebeplerden taş koyuyoruz hayallerimizin önüne. "Amannn yapacaksın da ne olacak" diye fısıldıyor, bir kenardan haince bakan bilinçaltımız. Fiziksel değil, ruhsal yorgunluklarımız vazgeçiyor en çok bizleri hedeflerimizden.

Sihirli güçlerim olsa diyorum bazen. Parmağımı şaklattığımda dört dil kusursuz şekilde doluşsun beynime. Sihirli parmaklarım harika sanat eserleri çıkarsın. Bir mucize olsun pazartesi başladığım diyetler, salı günü son bulmasın. Bu değil elbette çözüm, barışmak lazım geçmiş kırgınlıklarla, haksızlıklarla ve başarısızlıklarla. Yaş ilerledikçe insan daha çok sorgular hale geliyor geçen yılları, aldığı yaşları ve yaraları. Ama yine yaş ilerledikçe daha çok anlıyor geçen her anın önemini, anlamını.

O zaman daha fazla vakit kaybetmemeli, binlerce kez düşse yine kalkmayı bilmeli. Veda etmemiz gereken hayallerimiz değil, geçmişimiz hatalarımız olmalı.

Tüm yorgun kararsızlık kraliçelerine sesleniyorum... Bugün bir şey yapalım mesela kendimiz için veda edip geçmişe, önümüze, dost doğru önümüze bakalım. Ne kaldıysa içimizde sıraya koyup hızlıca yol alalım. 36 yaşındayım evet ama hala paten sürmeyi öğrenebilirim mesela. 60 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenen, 50 yaşında üniversiteye geri dönen insanlar gördüm. Evet bugün seramik yapmaya başlayabilirim, kitap da yazabilirim. Neden olmasın?