Geride kalan şaşırmaz asla gidene. Kırılabilir, kızabilir, üzülebilir ama asla şaşıramaz. Çünkü hiçbir valiz bir günde toplanmaz ve hiçbir valiz tek başına hazırlanmaz. İki kişi ağır ağır doldurur valizi, veda sözleri edilmeden önce. Konuşmadan, ağır ağır...

Her gün bir anı kilitlenir valize. Her gün başka bir yabancılaşma eklenir valiz gözlerine, her gün biraz daha soğur valizdeki hatıralar. Her gün biraz daha silinir sevenlerin yüzü birbirlerinin belleklerinden.

Ne giden şaşırır, ne kalan. Çünkü bilir ikiside yavaş yavaş hazırlanan vedayı... Konuşmadan, dalaşmadan ağır ağır hazırlanan sonu. Gitmeler hep sessiz olur, kavgalar edilmiş, sitemler yapılmıştır.

Artık kavga edemeyecek kadar yabancıdır ikisi de birbirine.

Yok mudur söylenecek sözler?

Vardır elbet ama kirletmekten korkarlar anılarını. Herkes bir diğeri, hatıramda iyi kalsın derdindedir. Çünkü artık kurtarılamacak kadar tükenmiştir her şey. Uzun zamandır sessiz kırgınlıklar geziniyordur odalarda.

Sessizlik her köşeden bir hatıra alıp atıyordur cebine, biriktiriyordur veda valizinde...