Yanlış mı yaptım?

Bundan 1 yıl kadar önce annemin kuzeninin evine misafirliğe gitmiştik. Daha önce annemin bu kuzenini gördüğümü hatırlamıyorum. Sadece beni 1 yaşındayken ziyarete gelmişler. Benle aynı yaşta bir oğlu varmış. Sohbet muhabbet ettik, görünüşü de çok hoşuma gitti. Fakat kendimi bu durumda bulmam çok hoşuma gitmedi. Sonrasında daha sık görüşmeye başlayınca duygularımı kendime itiraf ettim.

Onun bana karşı duygularının olup olmadığını anlamaya çalıştım fakat anlayamadım. Bazen bana çok umut verici davransa da bazen normal biriymişim gibi davranıyordu. Aklım çok karışıyordu. İlk görüştüğümde duygularımı ona da itiraf etmeye karar verdim. Çünkü artık çok sıkılmıştım, her hareketinden duygu durumu incelemesi yapmak beni çok yoruyordu.

Onlara gitmek için annemler sözleşti bundan 8 ay kadar önce, konuşmamı hazırladım. Başka bir yerde buluşmayı teklif edecektim ve gerçekleri söyleyecektim. Neyse gittik annemin kuzeninin evine. Daha o eve gelmemişti işten. Biz mutfakta bir şeyler hazırlarken annemin kuzeninin eşi anneme oğlunun konuştuğu ve hatta ciddi düşündüğü bir kızın olduğunu söyledi. Hayallerimin hepsi suya düşmüştü, moralim sıfırlandı. Ne diyeceğimi bilemedim, sadece şaşırmış gibi davrandım. Annem çok sevindi, tebrik etti.

Daha sonraları annem evlerine gitmeye devam etti fakat ben artık hep bir bahane bulup gitmiyordum. Kızla bu yılın sonunda veya pandemiden dolayı seneye evlenmek için karar verdiklerini söyledi 1 ay önce annem. Hatta evlenme teklifi bile etmiş. Geçtiğimiz pazartesi öfkemi dindirmek için eskiden bana ilgisinin olduğunu fark ettiğim birine yazdım. Çünkü sürekli aynı şeyi düşünmekten yoruldum ve acımı anca böyle dindirebileceğimi düşünüyordum. Ona üzülürken şimdi başka birini kullanıyormuşum gibi hissediyorum. Şu an konuştuğum çocuk çok iyi biri ve onu da boş yere ümitlendirmek istemiyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum, hiç iyi bir ruh halinde değilim. Çok öfkeliyim ve kendimi birilerini kandırırken buldum işte :((

Rumuz: kafası karışık