Bundan bir hafta önce Cem Yılmaz ve Ahu Yağtu’nun Acıbadem hastanesinde yer ayırttıklarını ve Kemal bebeğin perşembe günü dünyaya geleceğini yazmıştım. Her şey dediğim gibi oldu ve çok şükür ki Cem ile Ahu’nun sağlıklı bir evlatları dünyaya geldi.

Çeşme’deydim haberi aldığımda, Ahu’nun babası Neşet Abi’yi aradım tebrik etmek için. “İzzet gel, anlatacaklarım var” dedi... “Abi şimdi İstanbul’a nasıl geleyim Çeşme’den” deyince “Ne İstanbul’u ben İzmir’deyim” cevabını aldım. Neden yeni doğan torununun yanında değildi ki? Artık Çeşme’den İzmir’e geçmek farz olmuştu...

Öğle yemeğinde buluştuk. Ama Karşıyaka’daki evin önünde bir gazeteci ordusu beklediği için “tebdil-i mekânda paparazzi yoktur” deyip geçici süreliğine başka bir yere taşınmışlardı.

Jale Abla muhteşem bir sofra donatmıştı. Yaprak sarma, İzmir usulü baklalı enginar ve tandır... Sadece Ramazan olduğu için meze ve içki yoktu. Yemeklere bir göz atınca Cem’in Ahu’yu istemeye gittiği gün çıkarılan mönünün aynısı olduğunu fark ettim. “Bizim tüm misafirler için soframız aynıdır” dedi Neşet Abi... "Ahmet de gelse, Mehmet de gelse, kız istemeye de gelseler aynı özeni gösteririz..."

“Kongo’da böyle zulüm yok”

Kırgındı Neşet Yağtu... İlk kez dede olmanın keyfini çıkaramamıştı. Uzatmadan ve yorum yapmadan sözü ona bırakmak istiyorum. Bakın neler anlattı:

“Torunumun doğumunu çok merak ediyordum. Ama kimse bana tek kelime etmedi. Onun dünyaya geldiğini arkadaşlarımın telefonuyla öğrendim. Saat sekizde TV’de izlemişler. Arayıp tebrik ediyorlar düşünebiliyor musun. Sağlıklı mı, değil mi ondan bile haberim yok. Böyle bir zulüm Kongo’da bile görülmemiştir. Ahu benim evladımdır. Etle tırnak birbirinden ayrılmaz. Kimse bu gerçeği değiştiremez. Asla yanlış anlaşılmasın. Ama olayları zamana bıraktım. Şu anda çağırsalar bile gidip torunumu kucağıma almam.”

Daha neler mi konuştuk? Devamını yarın okuyabilirsiniz...

Haber: İzzet Çapa