Güneşli bir cuma günüydü e işim gücüm çoktu. Son zamanlarda beni en çok güldüren üç adamın da aynı evin içinde olduğunu haber aldım. Attım kendimi yollara. Evet üçü de oradaydı. Bizi her hafta 70 dakika boyunca güldürmelerinin bedeli, gözlerine yorgunluk olarak yansımıştı. Onların da işi gücü çoktu ama hâlâ komiktiler. Neler öğrendim neler! Kim Fenerbahçeli, kim Galatasaraylı, kim Beşiktaşlı? Kim en sulu gözlü? Kimin her beden pantolonu var? Kimin cildi çok hassas? Kim oyuncu olmadan önce gümrük memuruydu? Evet, son zamanlarda her iki kişiden birinin bahsettiği İşler Güçler dizisinin sempatik, komik, mütevazı üçlüsüyle, dizinin setinde buluştum... Şimdi onlar düşünsün..

Murat Cemcir: “İkna yoluyla oyuncu oldum”

Cemcir” ne demek?

Toplayan, bir araya getiren demek. Zaten öyle bir durumum var gördüğünüz gibi.

Tokatlı’sınız ama göçmene benziyorsunuz.

Doğru, Gürcü asıllı Müslüman bir Türk genciyim. Tokatta doğdum büyüdüm, 12 yıldır İstanbul’dayım. 1890’da Gürcistan’dan gelmiş bizimkiler, genetik kodlar öyle yani. Daha eskilere gidersek Orta Asya’dan geldik, hepimiz.

Sizinkiler Tokat’talar mı?

Evet.

Tokatlılar nasıldır?

Sakindirler. Engin Günaydın da bizim oradan, Erbağlı. Eğlencelidirler, yol üstü olduğu için tarih boyunca öyle olmuş. Çok severim Tokat’ı.

Kaç kardeşsiniz?

Kız kardeşim var, Tokat’ta öğretmen. Aile çok önemli. Şu an sizinle konuşuyor olma sebebim babamdır ki ilk oyuncu olacağımı duyduğunda çok kızdı. Sülalede yok! Uzaktan kuzenin kuzeni baletti, o kadar. Ama şimdi mutlu.

Nasıl oyuncu oldunuz?

Alaylı olarak tiyatro yapıyordum. İkna yoluyla oyuncu oldum. Allah ömür verirse çok yapacağım bu işi.

Sizden biri gibiyim burada. Bu yüzden mi ekranda da sevildiniz?

Sanırım. Biz olaya dizi gibi bakmıyoruz, başımızdan geçenleri paylaşıyoruz. Tabii işin matematiği, yazılı hali var. Birbirimizi yıllardır çok iyi tanıdığımız için doğal geldik. Gerçekle senaryoyu bazen karıştırıyorum.

Murat Cemcir kendi halinde biri. Dizidekiyse tersine ünlü olmaya çabalıyor. Gerçekte bu ünlülük meselesi sıkıntı yarattı mı?

Tabii! Normalde çatalım gözükmesin diye dikkat etmem, şimdi dikkatli oturuyorum. Öyle bir devirdeyiz ki yandan çekip Twitter’a koyuyor adam.

Ünsüz Murat nasıldı?

6 sene önce dizideki Murat gibiydim. Taşradan gelmişsin, her kafadan bir ses çıkıyor. “Şöyle yapman lazım”lar grubu var. Onları dinlersen başarısız olacağını sonradan anlıyorsun. Kendi gerçeğini bulduğunda kazanmaya başlıyorsun. Gerçek hayattaki Murat’ın başarısı dizidekinin başarısızlığından geliyor.

Biraz “Geç fark edildim” durumu oldu mu?

Bunu hep biliyordum. Aktörlük dediğin şey tecrübeyle paralel. Eşiği geçmek mesele. Büyük aktör vardır, çok büyük aktör vardır. Jack Nicholson öyledir mesela. Şener Şen de öyledir. Hatta Şener Şen Jack Nicholson’dan çok daha büyük aktördür. Kadere kısmete çok inanırım, erken yaşta daha çiğ ve yanlış davranabilirdim.

Her hafta seyirciyi şaşırtmak ve güldürmek yorucu olmuyor mu?

Oluyor. Futbolla çok benzetirim aktörlüğü. İyi bölümlerde deplasmanda üç gol çakmış gibi hissediyorum. 35’ten sonra sahada olamasan bile antrenör olursun, koç olursun ya, ben de oyuncu olmadan önce kamera arkasındaydım. Aynı mantık.

“Biz bu değiştirmeye talibiz!”

Leyla ile Mecnun, Behzat Ç, Çalgı Çengi... Değişik bir dizi ve sinema anlayışı mı girdi hayatımıza?

Türkiye’nin mizah anlayışını belirleyen Burak Aksak’la Selçuk Aydemir, Çekmece’den kuzen. Onlar girdi hayatımıza. Kimse risk almak istemiyor. Görüşmeye ilk gittiğinde “Kaç para alacağım” diyorsun. Hikâye ne, kimler olacak sormak yok. Bizim o kaygımız yok. Çok öfkeliyiz. Öfkeli derken, “Memlekette neden güzel bir şey yapılmıyor” grubundanız. Mizahla büyüdük biz ve bu topraklarda yaşıyoruz. Mizah da buna uygun olmalı. “Üsküdar’a Giderken” de farklı bir diziydi ama 14’ü göremedi. Leyla ile Mecnun’la karşılaştırdılar ama alakamız yok. O absürt komedi, biz gerçeğin sınırlarını zorluyoruz. Bütün Çinli’leri birbirine benzetmek gibi.

Ama çok yoruluyorsunuz değil mi?

Yabancı dizilere bakın 22 dakika, bizimki kaç? 70 dakika. Öyle olunca ilk birkaç bölümden sonra performans düşüyor. Ben 14’üncü bölümü ilk bölümden daha çok seyredilen bir şey görmedim İşler Güçler’den başka. Bunun için çok çabalıyor ve yoruluyoruz. 26’yı da 50’yi de göreceğiz. Bir şeylerin değişmesi lazım. Hazır da bir rüzgâr yakalamışken biz değiştirmeye talibiz.

“Her beden pantolonum var!”

Normalde hep siyah mı giyersiniz?

Hiç dikkat etmedim. Ama Selçuk Aydemir oyuncuyu çok zorlayan bir yönetmen. Gerçekçi olsun diye sürekli vücudu role uygun hale getirtiyor. Benim her beden pantolonum var dolabımda. Talimat veriyor, bir ay öncesinden başlıyorum börek, kek yemeye. İlk bölümdeki saçlarımız bile farklı ama diğer dizilere bakın 6’ncı senesi, adamın bıyığı saçı aynı.

Ciddi bir hayran kitleniz var, kadınlar özellikle. Kalbinizde biri var mı?

İkisi de yok.

Nasıl birisinizdir ilişkilerde?

Benim derdim gerçekle olduğu için şu ana kadar söylediğiyle yaptığı bir olan az insan tanıdım, onlar da hayatımda. Söylediğiyle yaptığı bir olan kadınlarla da sevgili oldum.

Çirkin bir kadın sevgiliniz olabilir mi?

Yaşadığınız acılar bile sizi güzelleştirebilir, etin üzerindeki güzelliğin hiç önemi yok. Özgün olan her şeyi seviyorum; film, dizi, kadın...

Yemekle aranız nasıl?

Sarma falan beceremem ama güzel börek yaparım mesela. Yeme kısmını severim, Ahmet de sever. Haz düşkünüyüz biz. İskender yemeye Bursa’ya gitmişliğimiz var. Annemin muhacir böreği de çok güzeldir.

Sadi Celil Cengiz: “Gümrükte memurdum”

Şimdi onlar düşünsün, çünkü yanımda Sadi Celil Cengiz var. Nasılsınız?

Ben iyiyim, şimdi onlar düşünsün.

Bu işe kısa filmle başladınız. Öncesi var mı?

Lise ve üniversitede tiyatroda oynadım. Sonra çocuk tiyatrosuna geçtim. Kısa film, Üsküdar’a Giderken, Leyla ile Mecnun ve İşler Güçler diye devam etti. Ben gümrükte memurdum aslında. Bırakmıştım oyunculuğu. Bir gün Selçuk aradı “Üsküdar’a Giderken diye bir dizi çekiyorum, gel” dedi, öyle döndüm. Kısa film önemli hayatımda. Her gelen fırsatta oynadım. Onlar da oyuncu arıyordu, sıkıntı vardı, film sayısı 60’ı buldu. 2007’den beri çekmiyorum, yakında rol alacağım birinde. Arayı çok soğuttum.

Aileniz nerede?

Çarşamba’da.

Gidiyor musunuz?

Pek değil.

Tepkiler nasıl orada?

Yerel vurgu çok fazla tabii senaryoda, Çarşamba bayağı bir çalkalanıyormuş.

Evlisiniz, eşiniz ne yapıyor?

Edirne’de öğretmen. Ben geldim ama onun tayinini alamadık. Yetkililere sesleniyorum. Şu an geçici olarak ayrıyız, sadece hafta sonu geliyor yanıma.

Seslenelim gerçekten, sevenleri ayırmayın!

Bu öğretmen tayinleri gerçekten büyük sorun. Birçok evli çift sıkıntıda. Ben de bir örneğim.

“Başka bir dünya anlatmıyoruz!”

Yaz dizisi olarak başladı ve bu durumdaki dizilerin sadece en iyileri kışa sağ kalıyor. Bekliyor muydunuz bunu?

Aslında kurarken yaz dizisi gibi düşünülmedi ama aksiliklerden dolayı yaza denk geldi. Bu kadar ilgi beklemiyorduk açıkçası, ama şikâyetçi değilim.

İşler Güçler yeri geliyor yayınlandığı kanaldaki bir başka programı bile espri malzemesi yapabiliyor. Survivor bölümü mesela... Beni yerlere yatırdı.

Başlarda kendimizi acımasızca eleştirdiğimiz için daha bir özgüvenle yapabiliyoruz her şeyi. Yaptığımızın Türkiye’de benzeri yok. Senaryo gereği televizyon işi yapıyoruz ya, olanlara olmamış gibi davranamazdık. Cesaretli bir iş yapıyoruz ama bu zamana kadar hiç olumsuz geri dönüş olmadı. Naif yaklaşıyoruz. Bu yüzden insanlar ses çıkarmıyorlar. Türkiye’de yapılan işlerde siyasete girilmez, isim verilmez, ondan bundan bahsedilmez. İzole başka bir dünya anlatılır ya, biz onu yapmıyoruz.

İşler Güçler hayatınızın dönüm noktası mı?

29 yaşındayım, hayatımda neyin dönüm noktası olacağını bilmek güç. O kadar çok işte yer almadım ama bu adımıza yazılan bir senaryo olduğu için çok özel.

Tanınmak iyi mi oldu kötü mü?

İkisi de değil. Anlık gelişen olumlu olumsuz durumlar oluyor ama genel anlamda bir şey değişmedi.

Hayaliniz var mı?

Var, uzun metrajlı bir film çekmek.

Tarantino gibi oynayarak mı?

Kesinlikle öyle, bir rol çıkar bana da herhalde.

"Sizi kim güldürür?"

S.C.C.: Eşim Hilal. Kardeşlerime de gülerim.

A.K.: Beni en çok güldüren Burak Satıbol. Filmlerde çok kimseye gülmüyorum, bir elin parmağı kadar.

M.C.: Sette Ahmet’e gülüyorum. Yönetmen Selçuk ne psikolojide olursam olayım güldürür. Şafak Sezer’e gülerim. “Beraber eğlenemeyen insanlar beraber bir gelecek kuramaz” derler. Bence aynen öyle. Emre Gündüz var, arkadaşım; ona da çok gülerim.

Ahmet Kural: “7 senedir bu piyasadayım”

Kütahya’da doğdunuz, sonra?

Doğdum ama büyüyemedim. Ayrılmışız. Babam emekli emniyet müdürü. 11 senede 12 okul değiştirdim; Konya, Antalya, Denizli, Silopi... Ama oyunculuk açısından çok iyi geldi. Şimdi İstanbul’da ailem.

Dizinin ilk bölümünde yayından kaldırılan diziniz Gazi’ye gönderme yaptınız. Bu bir özgüven göstergesi gibi duruyor, dahası var mı?

Özgüven mi bilmiyorum ama bildiğim başka bir şey var; o kadar güzel işler yapıldı ki bu ülkede, çoğu da tutmadı. Saçma sapan şeyler de çok tuttu. “Gazi” çok güzel bir projeydi, hak etmedi o sonu. Murat’la Sadi’nin de 10 numara dizisi vardı “Üsküdar’a Giderken”, o da hak etmedi.

Şeytanın bacağını kırdınız mı sonunda?

Sanırım. Bir de sektörle alakalı bir iş yaptığımız için kendi yaptığımız işleri ti’ye alarak başlamak iyi oldu. Evet özgüven de var işin içinde.

Diyemedim ya la, beni de alın sete diye...

Hahaha... Haklısın çok yerleşti dilimize. Benim de gerçek hayatta isteyip söyleyemediğim şeyler oluyor. Selçuk bunu yakalamış sağ olsun, senaryoya koymuş. Çok da güzel olmuş.

Yollarda sözel sataşma oluyor mu?

7 senedir bu piyasadayım, İşler Güçler sayesinde bu kadar tanındım. “Diyemedim ya la” diye arkamdan bağıran çok oluyor.

“Fıtıfıtıfıtı” demiyorlar mı?

Onu hiç duymadım, ilk sen oldun vallahi.

Murat Cemcir “En çok kime gülüyorsun?” sorusuna ne cevap verdi?

Ahmet...

Evet...

Ne yapayım çok eğleniyoruz. Ben de insanları güldürüyorum. Komiğimdir. Görevim bu değil ama setteki herkesi eğlendirmeye çalışıyorum.

“Kapımız herkese açık!”

Her bölümde konuk oyuncular var. Kime gitseniz kabul ediyor mu?

Artık bize teklifler gelmeye başladı “Ben de konuk oyuncu olayım” diye. İlk bölümde ikna edemediğimiz ağabeylerimiz, arkadaşlarımız oldu ama şimdi geri dönüşler çoğalmaya başladı sağ olsunlar. Bizi yalnız bırakmıyorlar. İlerleyen bölümlerde büyük sürprizler olacak, onu buradan söyleyeyim.

Müzikler çok beğeniliyor... Bir araya gelip İşler Güçler albümü olur mu?

İnsanların çok sevdiği parçaları bir araya toplayalım gibi bir düşüncemiz var ama zamanı bilemiyorum.

Hayaliniz var mı?

Kalıcı güzel işler yapmak. İzlendiği zaman Ertem Eğilmez tadı veren işler... Ama şu an güzel bir yerde olduğumu düşünüyorum. Allah’a şükür iyi yerdeyiz, bundan başka hayal olamaz.

Röportaj: Nazenin Tokuşoğlu