Kutlayacak bir şeyi olmayan kadınlar

8 Mart Dünya Kadınlar günü, ya da sevdiğimiz adıyla 8 Mart Dünya EMEKÇİ Kadınlar Günü...

Günümüzü kaç gün önce coşkuyla kutladık.. Ama ne coşmak.. Bu kadar coşacak, kutlayacak ne vardı bilmiyorum ama en az yılbaşı, sevgililer günü kadar ticarete döküldüğünü gördüğümde bir kadın olarak, kendimi oldukça kötü hissettim.

Bütün gün ne için tebrik edildim? Kendi paramı kazandığım için mi, kadın olduğum için mi, bu ülkede bir günü daha ölmeden atlatabildiğim için mi, indirim çağrısına koşa koşa gidip hiç ihtiyacım olmayan kazağı aldığım için mi?

O gün, hatta o hafta indirim sms’lerinin, kampanya maillerinin, parti davetlerinin haddi hesabı yoktu. 8 Mart'ta mekanına gelen kadınlara %30 indirim yapan mı ararsın, bir çanta alana bir ayakkabı bedava kampanyası mı istersin... Sadece kızların katılabildiği partiye pembe giyip gelirsen ücretsiz girebiliyormuşsun!

Bir tane kitapçıdan ses yok ama. Ya da hiçbir müze o gün kadınlara ücretsiz olduğunu duyurmadı, tiyatrolar kapılarını kadınlara açmadı. Ama kuaförümüz kaşımızı daha ucuza yolmak için bizi davet ediyordu, gündüz 3 ile 6 arasında mojitolarımızı neredeyse bedavaya içebiliyorduk o gün.

Ölmediğimiz, öldürülmediğimiz her günü bir kutlama sebebi saydığımız güzel ülkemizde pembeler giyerek kadın olmayı kutlamamızı istediler bizden...

Vahşice öldürülen genç kız için "O saatte ne işi varmış orada..." diyen vicdansızların sesi kulaklarımızdan silinmemişken, pembeleri giyip kadınlar gününü, kadın olmayı kutlamamızı istediler bizden.

Kaç çocuk doğuracağına hükümet, kaç yaşında evleneceğine sülalen karar verirken evimize pembe otobüslere doluşup gitmemiz istendi. Erkeğine "TECAVÜZ ETMEYECEKSİN"i öğretmek yerine kadınları onlardan ayrı tutmayı önerdiler.

Ben kadınlar gününü; 8 yaşındaki kız çocuğunun gerdek gecesinde öldüğü haberini okumadığım bir dünyada kutlamak istiyorum.

Ben kadınlar gününü; "ben öldürmeseydim o beni öldürecekti" diye göz yaşları içinde ömür boyu hapse mahkum edilen kadına ağlamadığım bir dünyada kutlamak istiyorum..

Ben kadınlar gününü; hava biraz karardığında 3 dakikada bir arkama bakıp kontrol etmediğim, kendisi gibi giyinmediğim için beni yargılayan gözlerle taciz etmeyenlerin olduğu bir dünyada kutlamak istiyorum.

Dövmelerimden utanmadığım, laf söz ederler diye yüzümü filtrelemediğim, ne giymek istiyorsam giydiğim, yüksek sesle kahkaha atınca kınanmadığım bir toplumda seve seve kutlarım kadınlar gününü.

Ama burada, bu zamanda değil...