Şimdi tam sırası
Semra Keskin
Giriş: 08 Ağustos 2018 Çarşamba
Şimdi, diyorum; şimdi tam sırası akıp giden zamana tutunabilmenin vakti.
Çünkü umutlar bugünler için değil yarınlar için; yarınlara daha bir hevesle uyanabilmek için. Yarınların güzel olacağına olan inançlı yaşamanın bir kuralı belki de umutlar.
Giderek yorgun düşüyor insan, aklını bir bavulun içine sıkıştırdıkça kaçamıyor. Duygularından neyi buluyorsa ona sarılıveriliyor.
Yağmur yağıyor hayallerinin üstüne, bembeyaz açılmış sayfalar ardı ardına siyaha simsiyah boyanıyor.
Umudunu kaybeden insanın şakaklarına kadar karlar yağıyor.
Kader dediğimiz şeyin aslında bizim yaptığımız tercihlerin sonucuydu; anlamamakta epey ısrarcı olduk.
Bazen kötü tercihler yaptık, burnumuzun dikine doğru o kadar çok gittik ki yine de başımıza ne geldiyse şükür demeyi hep bildik.
Çünkü biliyorduk en dibe batmadan en yükseğe çıkamazdık. İşte, böyle böyle başladık hayatının içinde orta şekerli bir kahve gibi kavrulmaya.
Her attığımız adımda bir sonrakini düşünür olduk, kimi zamanlarda ayağımız takıldı, kimi zamanlarda herkesten daha dik durduk. Biz çoğu şeyin aksine, başarmak arzusuyla yanıp tutuştuk.
Hayallerimizin peşinden koşarken çok düştük ama pes etmedik.
İşte bu yüzden bir salıncak kurmalıyız yaşamın tam ortasına. Kimselere bahsetmemeliyiz sol tarafımızdaki yaralarımızdan.
Mutlu olmalı, mutlu kalabilmeyiz.
Milyonlarca insanın içine karışıp kimseye çarpmadan devam edebilmeyiz bu yolda.
Hayallerimiz adına. Hayal kırıklıklarımız adına.
Kırılanları toplamak için ya da gelecek olanları da kırmamak için
Düşünmeliyiz, diyorum; düşüncelerin içinde kaybolalım demiyorum ki.
Her elin diğer elden bir kat daha fazla olduğunu bilmeden yaşamanın bize katamadıklarına üzülmek yerine
Avuç içlerinde kaybolduğumuz hayatlarına üzülelim mesela.
Şimdi, diyorum; şimdi tam sırası akıp giden zamana tutunabilmenin vakti.
Yeniden soluksuz bir düş yaşamanın tam sırası değil mi?
Her günü her günden daha özgürce yaşamanın vakti.
Gel işte, kaçırmayalım zamanı. Gidenlere tutunmak yerine. Zamana tutunalım bu sefer.
Semra Keskin
Fotoğraf: Stefan Leijon