X

Büyük bir hevesle başlayan evliliğim çok büyük bir hüsranla son buldu. Dahası boşandıktan sonra her şey bitmiyormuş, yüklerin; sorumlulukların katbekat artıyormuş. 6 yıllık bir sevgililik döneminin ardından evlendik eşimle, eski eşimle. Aslında bir düzen kuramamıştık ve evlenmemiz mantıksızdı ama ilişkimiz bir kısır döngüye girmişti yani ya evlenecektik ya da ayrılacaktık. Ailelerimiz pek destek olmadı "Olsun biz yaparız" dedik. İkimiz de çok çalıştık, para biriktirdik, ev tuttuk, eşyalar aldık hepsi içimize tam sinmiyordu ama hep "Olsun" dedik. İçimde sorunların üstesinden gelmeye yetecek çok büyük bir güç vardı. Evlendik, o kadar stresli bir evreden geçmiştik ki üzerimizden o stresi atamadık. Gergindik, hep "Aman bir aksilik çıkmasın" diye diye bir şeyleri içimize attık, sonunda patladık. Çok büyük bir kavga ettik evliliğimizin 6. ayında birbirimize hiç yakışmayan sözler söyledik, o güne kadar yuttuğumuz ne varsa kustuk. Tartışmanın sonunda evden gitti, gece gelmedi. Tüm gece konuşulanları düşündüm, evililiğimiz 6 aylıktı ama bunun öncesinde bir 6 yılımız vardı, yorulmuştuk. Sonraki gün akşam saatlerinde geldi, konuştuk. Bana evlenmekle hata yaptığımızı ikimizin de bu sorumluluğu kaldıramadığını söyledi. "Ne yapalım yani, boşanalım mı?" dediğimde "Sen de istiyorsan eğer..." dedi. "Sen de istiyorsan eğer..." beynimde yankılandı bu cümle ve hemen "Evet" dedim. O kadar emeğimiz 1 ayda silindi gitti. Özlüyorum, pişmanım, gururum var dönemiyorum. Yeni bir hayat kurmaya gücüm yok, ne yapacağım bilmiyorum...


Rumuz: Minik