Çocuğunuza neden bağırmamalısınız, gelin anlatayım!

Biz büyükler bazen büyük olmanın her şeyi yapabilmek anlamına geldiğini düşünüyoruz. Yaşımız, vücudumuz, hayatla ilgili sorumluluklarımız ve algımız daha büyük evet; bunun da bize kattığı bazı görevler var ama çocuğumuza bağırmak bunların arasında değil.

Ben çocukken annenim bana sık sık bağırdığını benim de bundan fena halde rahatsız olduğumu çok iyi hatırlarım. Peki buna rağmen neen bazen kendimi tutamayıp ben de çocuğuma bağırıyorum diye uzun uzun düşünüp bu konuda epeyce kafa yordum. Kafa yormaya başladığımdan itibaren bağırmalarım azaldı... Bunda tabii Uzay'ın beni sık sık uyarmasının da epeyce etkisi var. Hep söylerim Uzay beni çok iyi terbiye etti...

Gelelim çocuğumuza bağırmamak için yapılabileceklere...:

Önce siz regüle olun: Çünkü çocuklar ancak bizi model alarak nasıl regüle olacaklarını öğrenebilirler. Bardağı taşıran son damlaya kadar gelmeden bir es vermek, tahammülün sınırlarına geldiğimizi fark edip derin nefes almak, “biraz sonra gerçekten çok sinirli olacağım” gibisinden bir uyarıda bulunmak gibi basit önlemler işe yarayabilir.

Saygılı bir ses tonu kullanma sözü verin: Hem çocuklarınıza, hem de eşinize bu konuda çabalayacağınıza ve ses tonunuzu saygılı bir seviyede tutacağınıza dair söz verin. Değişim bir anda olamasa da niyetinizi ve uğraşınızı görmeleri işe yarayabilir.

Çocuklar çocuktur: Çocuklara çocuk gibi davrandıkları için kızmayın. Onları zorlanacakları ortamlara çocuk gibi davranmaya müsaadeleri olmayan yerlere sokmayın. Siz arkadaşlarınıza sohbet ederken çocuğunuzda iki saat boyunca usluca kenarda oturmasını beklemeyin. Oturmadı diye sinirlenip bağırmayın.

Deşarj olacak alanlarınız olsun: evet hayat bazen gerçekten zor, tahammül sınırları düşük. Böyle durumlarda çocuklarınıza karşı sinirli olmak yerine kendinizi rahatlatabileceğiniz aktiviteler bulun önce. Bir yakınınızdan rica edin çocuklarınızla dursun, o sırada siz kendinize iyi gelecek bir şeyler yapın. Yoga yapın, bir bankta sessizce oturun, yürüyün, arkadaşlarınızla buluşun. Her ne olursa, önce biraz gevşeyip sonra ebeveynliğe devam edin. Önce siz iyi olun.

O da size bağırır: Çocuğunuza bağırıyorsanız bilin ki o da size bağırmaya başlayacaktır. İnsanlar arası iletişimi sizinle olan ilişkisinden öğreniyor. Ne öğrettiğinize dikkat edin.

Bağırmak her iki tarafa da kötü hissettirir: Ne zaman çocuğuna bağırdığını anlatan bir arkadaşımla konuşsam herkesin ortak noktası şu oluyor. Bağıran kişi bağırdığı için pişman oluyor, uykuları kaçıyor, canı sıkılıyor, sonra da çocuktan kendisini affetmesini bekliyor. Hem kendinize hem de çocuğunuza bunu yapmayın. Pişman olacaksınıza kendinizi kontrol edin. Zaten bağırmak işe yaramıyor.

Önce bundan rahatsız olduğunuzun ve değişmek istediğinizin farkına varmalısınız elbette... Değişim yavaş yavaş gelecek.