Arkadaşım orman, atam nehir...

Bir yandan tepetaklak aşağı giden dünya düzeni, gezegenin son hızla tüketilen kaynaklarını, elle tutulabilir hale gelen küresel iklim değişkinliği ve "kelebeğinki kadar ömründe neyi paylaşamıyorsun?" dedirten savaş atmosferinde bir yandan minik ve saçma gibi görünecek ama içinde çok büyük umut taşıyan şeyler oluyor.

Kolombiya'da bu sene Ocak ayında 25 kadar genç insan bir araya gelip Kolombiya Devleti'ni mahkemeye verdiler. Anayasal hak olarak verilmiş olan sağlıklı bir çevrede büyümek, temiz hava ve temiz suyu talep ettiler. Bunlara ulaşabilmek için de bir kısmı da Kolombiya'da bulunan ve koka tarlaları yapmak, maden kazmak, kereste imal etmek için ağaçları kesilerek zarar gören ve bir kısmı yok olan Amazon Ormanı'nın korunmasını talep ettiler. Amazon ormanının gördüğü ve hükümet tarafından durdurulmayan zararın kendi geleceklerini sabote ettiğini belirttiler.

Geçen hafta nihayete eren davadan çıkan karar şahane! Yüksek mahkeme Kolombiya'nın Amazon ormanlarına insan statüsü verdi. Ayrıca Kolombiya devletine de yağmur ormanını koruma ve ağaçsızlaşmayı durdurması için yasal bir mecburiyet getirdi.

Kolombiya, büyüklüğü İngiltere ve Almanya ülkelerinin toplamı kadar olan bir yağmur ormanı bölgesine sahipken 2015'ten sonra ormanlık alanda ciddi bir daralma söz konusu olmuştu.

Latin Amerika'da ilk kez bu minvalde bir karar verilmiş olması tabiatın sağlığını insanın sağlığından ayrı düşünmemek gerektiğine inanan dünya sakinleri tarafından sevinçle karşılandı.

İnsan sayılan nehir

Benzeri bir karar bir sene kadar önce de Yeni Zelanda'da alınmış ve ülke meclisinden geçen bir yasayla Whanganui Nehri’ne, insan statüsü tanınmıştı. Bu statünün getirisi olarak 290 kilometre uzunluğundaki Whanganui Nehri, canlı bir varlık sayılacak, bir insanın sahip olduğu haklara sahip olacak, adanın yerlileri olan Maorilerin “ata”larından biri olarak kabul edilecekti.

Tabiatın bir unsuruna yasa ile verilen insan statüsü sayesinde bu unsura (şimdilik nehir ve orman belki ileride dağlara ve vadilere de verilir) zarar vermek veya onu kötü amaçlarla kullanmak ile bir insana zarar vermek veya taciz etmek arasında bir fark kalmıyor.