Ben yanarım yavruma, yavrum yanar yavrusuna

Sevgi, varlığı ve yokluğuyla bizden sonraki nesilleri ciddi bir biçimde etkileyen bir kavram. Deneyimsel oyun terapisini kuran Byron Norton bundan bir kaç sene önce seminer için geldiği İstanbul'da aklımdan hiç çıkmayan bir şey söylemişti: "Ebeveynlik yapma biçiminiz sizden sonraki 5 nesli etkileyecek..."

Çocuklarını yeterince sevememiş anne-babalar varsa da dünyada bir o kadar, belki daha fazla da çocuklarını gözünden sakınıp, pamuklara sararak sevmiş anne-babalar var. Aile dizimi denen bir yöntemin mucidi olan Berth Hellinger'in Sevgiyle Yükselmek (Kaknüs Yayınları) isimli bir kitabı var. Bu kitapta bir de ana-babadan çocuğa, çocuktan da onun çocuğuna geçen sevginin ifadesi olan bir alman şair Boerries Münchhausen tarafından yazılmış bir şiir var. Ben çok sevdim.

Babamın bana sevgiyle verdiğini

Ona tam olarak geri veremedim çünkü

Bir çocuktum henüz, hediyenin değerini anlamayan

Büyüdüğümde ise artık yetişkindim

Pek de yumuşak olmayan

Şimdi oğlum büyürken

Onu herkesten çok seviyorum ve

Babamın bana verdiklerini aktarıyorum

Ama biliyorum ki, ona verdiklerimi bana geri vermeyecek

Çünkü o da bir erkek, tıpkı benim gibi

Kendi çizdiği yolda ilerleyecek

Bana olan borcunu torunuma aktarırken

Onları izleyeceğim, özlemle ama kıskanmadan

Nesiller boyu oynanan bir oyun bu

Büyükler küçüklere doğru atacak altın topu

Küçükler dönüp bakmayacak geriye doğru