Hatırla

Hatırla,

Gökyüzünün kanatları altında doğdun sen,

her bir yıldız kaderine mühürlü, hatırla!

Meşgul etme kendini, yalanla, fesatla,

hakikat kendini sende görmek istedi Hatırla!

Galaksilerle kum taneleri arasında, küçücük ve olduğu haliyle çok mühim varlığını hatırla...

Bir ömür seni izleyen Ay’ı hatırla,

O dolup boşalırken,

Küçülüp büyürken,

Geçiciliği hatırla,

Işığın ve karanlığın dansını,

Azalmayı ve çoğalmayı,

Evrelerimiz olduğunu hatırla...

Nasıl bir gün yaşanmışsa da dün,

Bu sabah güneşin yeniden doğduğunu hatırla,

Kızıl şafağa,

Batışa doğru nasıl söylenmeden yol aldığını her gün,

Nasıl bir gün yaşandıysa dün,

Bugün yeniden doğacak gücünü hatırla...

Sen gökten düşmedin hatırla,

Bir kadından ve bir adamdan geldin dünyaya,

Onların da anaları ve babaları vardı,

Onların da anaları babaları vardı... Konuş onlarla,

Artık hayatta değiller diye seni bıraktıklarını sanma,

Dinle, onlar da konuşuyorlar seninle,

Bir olay, bir insan, bir tesadüf ya da rüyaların ile...

Hatırla tüm ağırlığını hiç söylenmeden taşıyan canım toprağı. Onun kapsayıcı ve bereketli varoluşunu hatırla. Bizi nasıl doğurup, besleyip, barındırdığını, vakti gelince hepimizi kucağına geri alacağını hatırla. Yüklerin sana ağır geldiğinde ona bırakmayı hatırla...

En zorlu yerlerden geçerken bile özünden hiç kaybetmeyen suyu hatırla, akışkan olmayı, koolaylıkla bırakabilmeyi, hafif olmayı, can ve bilgi taşıyan olmayı öğren ondan...

Doğru mesafeyi bulduğunda seni ısıtan ateşi hatırla,

Fazla yaklaşırsan yanacağını,

Uzaklaşırsan donacağını hatırla...

Ateşten öğren ilişkilerin doğru mesafesini, dinle...

Havayı hatırla,

Her nefesle ciğerlerine dolan ve boşalan,

Varlığıyla yormadan seni var eden havayı...

Yalnız değilsin!

Hayat, olabilecek yer yönden sarıp sarmalıyor seni. İlham veriyor, rehberlik ediyor.

Hatırla diye!

Bir varlık olarak kendini,

Özünü hatırla diye sunuyor kendini sana!