Kendini besle

İhtiyaç listesi yaptığında listenin uzayıp gitmesine şaşırdığın oldu mu hiç? Olmuştur. Alt tarafı zeytinyağı ve mercimek bitmiştir ama oturup düşündüğünde bir sürü eksik olduğunu fark eder yazarsın.

“Biraz dinlenmeye ihtiyacım var” dediğinde de aynısını dene. Otur ve başka neye ihtiyacın var bir bak. Belki gerçekten sadece ayaklarını uzatıp bir süre gözlerini kapatmaya ve hiçbir şey yapmamaya ihtiyacın vardır. Belki de aynı zamanda yürümeye, yeni şeyler görmeye, daha iyi beslenmeye, şefkat göstermeye, sevgi görmeye de ihtiyacın vardır. Biraz dağıtmaya, biraz toparlamaya, biraz durmaya ya da harekete geçmeye ihtiyacın vardır.

İhtiyaçlarını duymaya, dinlemeye ihtiyacın vardır.

Telaşa kapılmadan, ‘vah canım ne çok eksiğim varmış’ diye drama düşmeden, sakince bir ihtiyaç listesi yapabildiğimde, oturup kendimi dinlediğimde, hepsinin çaresi de bir bir belirmeye başlıyor. Tamam, iki günlüğüne bir yere gideyim. Ya da bugün evden çıkmayayım. Ya da azıcık beslenmeme dikkat edeyim. Biraz muhabbet edeyim, sarılayım birilerine. Biraz daha uyuyayım. Ya da biraz daha az uyuyayım.

Azıcık kendimi besleyeyim.

Günlük hayatın koşturmacası, geçimini sürdürebilmek için yapmak durumunda olduğun işler, gönülden iletişim kuramamanın verdiği sıkışmışlık hissi, güvensizlik, yalnızlık. Telaş. Yetişemeyeceğin hızlarda olmak. Bu hızlara zorlanıyor hissetmek.

Tüm bu curcunada oturup kendini duymak elbette zor olabilir. Ama otur. Duy. Neye ihtiyacın var?

Bu ihtiyacını nasıl giderebilirsin? Ne lazım?

Bahanelerim var, insanlar engel oluyor, işler engel oluyor, zaman yetmiyor. Kimseyi suçlama, kendini de suçlama, şimdi neye ihtiyacın varsa otur ve gör.

Özellikle büyük şehirde sık sık insanların koşturmacalarından, tahammülsüzlüğünden, anlayışsızlığından yakınıp duruyoruz. Kendi hızımıza, tahammül seviyelerimize, anlayışımıza dönüp bakmaya zaman ayırıyor muyuz?

Aslında sadece iletişim kurmayı unuttun. Dur, bi’ dinle, kendini besle. Her şeyin bir zamanı var. Sen kendini dinlemek için oturduğunda tam zamanı olmuş olacak zaten. Kimse bundan mahrum edemez seni, kendini dinleyememen kimsenin suçu değil.